Inmiddels heeft Vriendenschaar wel wat stappen gemaakt en in de eerste 2 wedstrijden van dit zaalseizoen al laten zien behoorlijk veerkrachtig te zijn. Vriendenschaar zou onbevangen, maar wel vastberaden deze strijd aangaan. Het eerste kwartier liep het niet goed. Waar DVS makkelijk wist te scoren uit 2 vrije ballen, 1 strafworp, 1 korte kans, 1 doorloopbal en 1 ‘normaal’ afstandschot, zette Vriendenschaar daar helemaal niets tegenover, 0-6 dus.
Het publiek was muisstil en Vriendenschaar moest zich nu echt gaan herpakken anders zou deze wedstrijd al voor rust beslist zijn. Een strafworp van Mike Lina en daaropvolgend de eerste van Ron Koster (op de plek van de geblesseerde Jack Bunnik) waren het startsein om nu ook zonder schroom deze wedstrijd te gaan spelen. Wellicht dat er vooraf toch iets teveel respect voor deze sterke tegenstander was. Respect wat overigens zeer terecht is, maar je moet daar zelf niet minder door gaan korfballen. DVS scoorde in het laatste kwart wel mee, alleen nu was Vriendenschaar toch scherper in het afmaken van de kansen, zodat er bij het rustsignaal een alleszins overbrugbare (achter) stand op het scorebord stond; 7-10. Het was een beetje een kopie van de wedstrijd van vorige week. Ook toen liep Vriendenschaar lang achter de feiten aan en boog het pas bij 13-13 om en lieten het toen niet meer los. Dit meenemend en de complimenten voor de laatste fase van de 1e helft begon Vriendenschaar vol vertrouwen aan de 2e helft.
Ron Koster zette gelijk de nieuwe trend 8-10. En na wat gelijk opgaande scores kwam Vriendenschaar bij 12-13 langszij 13-13. Toeval? DVS was het even kwijt en Vriendenschaar speelde haar sterkste spel in deze fase, zou het gelukt zijn om bij een voorsprong van 17-14 er nog eentje in te gooien, zouden de punten zo goed als zeker in de tas gezeten hebben. Dit was te mooi om waar te zijn, DVS was natuurlijk niet de minste ploeg en brachten de spanning in de laatste minuten helemaal terug tot 17-17. Voor Vriendenschaar was het nu zaak om het balbezit in de slotfase niet meer te verliezen, een lang opgezette aanval, volgens vaste afspraken werd keurig afgerond door een zeer blije Rianne Kwakernaak. De DVS aanval kreeg nog 2x de kans om weer gelijk te komen maar slaagde daar niet meer in. Gewoon gewonnen, niet vooraf bedacht maar wel gedacht dat het mogelijk zou zijn. De volle winst uit 3 gespeelde wedstrijden, beter kan niet.
Ingezonden bericht
Foto’s: André van Egdom
