Het eerste verhaal is van Jolanda en Kees de Koning.
Na 4 maanden trainen en voorbereiden was het zondag zover, de NN Marathon Rotterdam. Precies 5 jaar geleden maakte ik hier mijn debuut op de Marathon, en nu liep ik alweer voor de 9de keer een Marathon. De Marathon van Rotterdam staat bekend om zijn geweldige sfeer en de vele duizenden mensen die je aanmoedigen. Nadat Lee Towers het you never walk alone had gezongen en er een kanon afging, mochten de eerste lopers van start. Samen met mijn broer Jacob-Jan startte ik in wave 3, precies 20 minuten later als de eerste lopers.
Mijn doel was rond de 4 uur finishen, maar na 18 km kreeg ik het al heel zwaar dit kwam door de warmte die onverwacht aanwezig was. Dus hierna mijn doelstelling los gelaten en een tempo-tje minder snel gaan lopen, maar wat was het publiek fantastisch op de zware en moeilijke momenten schreeuwden ze je echt weer vooruit, of riepen ze me naam, want die stond op mijn startnummer. Toen ik voor de tweede keer de Erasmusbrug opdraaide, dit is rond de 26 km, moest ik eerlijk gezegd al een klein stukje wandelen.
Ook heb ik bij iedere drankpost , deze staan om de 5 km twee bekers water gepakt om vochtverlies en uitdroging te voorkomen. Bij de 40 km aangekomen zag ik mijn Kika maatje Andre { Zie foto } voorbij komen.
Hij liep zijn tiende en gelijk ook zijn laatste marathon. Samen zijn we hand in hand juichend over de finish gegaan, wat een geweldig moment was dit. Daarna zijn we met de burgemeester van Rotterdam, Ahmed Aboutaleb, op de foto gegaan, en kregen we de medaille overhandigd. Dit was voor mij persoonlijk 1 van de zwaarste marathons die ik tot nu toe gelopen. Mijn eindtijd was 4.13.56. De volgende Marathon loop ik samen met mijn vrouw Jolanda in Berlijn deze marathon lopen we weer voor de Stichting Kika. Want het is nog steeds keihard nodig om geld in te zamelen voor de onderzoeken tegen Kinderkanker. In de zomer maanden zullen er weer statiegeldflessen akties bij de Jumbo woorden gehouden we hopen dat we weer op uw steun kunnen rekenen.
Hieronder enkele quotes van de lopers uit Bodegraven.
Jack Bunnik
“Het was een ware uitputtingsslag maar ben super trots op deze prestatie! De omstandigheden waren zwaarder dan verwacht, de hele route in de volle zon.
Het kralingse bos inliep werd het echt zwaar. Veel mensen om mij heen gingen wandelen. Ook heb ik twee mensen op de grond zien liggen met hulpdiensten erbij. Dit was voor mij fysiek en mentaal ook het zwaarste deel, rond de Kralingse plas tussen 32 en 38 km. Gelukkig had ik veel supporters langs de lijn staan. Die hebben mij echt over de eindstreep getrokken. Zelfs Bert van Drongelen (hoofdtrainer van Vriendenschaar) heef op zijn fiets het laatste stuk parallel aan de route gefietst om mij er doorheen te slepen
Dit was mijn allereerste marathon. Ik wist dat het zwaar zou worden, je traint tot aan 31 km en daarna moet je het op mentale kracht en fysieke ervaring doen. Maar dat het zó zwaar zou zijn had ik niet verwacht. Uiteindelijk ben ik trots en blij met deze prestatie en sluit ik niet uit dat ik in de toekomst nog eens deelneem om mijn sportieve revanche te nemen.”
Kim de Vor
“Ben zo blij met m’n tijd. M’n doelstelling heb ik ruim gehaald. Het was genieten, maar ook vreselijk afzien. M’n supporters hebben me er wel echt doorheen gesleept. Dat werkte beter dan alle gelletjes, bananen en waterpunten bij elkaar. Ik liep de marathon in een tijd van 3.28 uur.”
Ronald Hoogendoorn
“Was zwaar, maar ging wel goed! Was wel warm, maar voor de toeschouwers was het mooi weer! Heb 3.39 gelopen, tot de helft heb ik op het schema gelopen wat ik wilde maar daarna ging dat niet meer. Daarna heb ik ervoor gekozen om hem uit te lopen en dat is gelukt.”
Patrick Binnendijk
