“Sinterklaas, ik wil even met u spreken over hulppiet Pedro. Die doet zo raar de laatste tijd! Hij doet zijn werk goed hoor, maar normaal gesproken is het een beetje verlegen pietje maar de laatste tijd is hij alleen maar vrolijk!. Hij danst en springt en zingt de hele dag en dat gaat ten koste van zijn werk!” De hoofdpiet schudde even zijn hoofd na zijn verhaal. Er gebeurde de laatste tijd zoveel geks met Pedro!
“Hmm, dat is inderdaad vreemd!” zei Sinterklaas op rustige toon. “Zo kennen we Pedro inderdaad niet. Enig idee wat er aan de hand kan zijn?”
Voordat hoofdpiet kon antwoorden werd onverwacht de deur opengegooid en renden twee pieten naar binnen. “Sinterklaas, ik weet niet wat er met Pedro is, maar hij doet zo gek!” stamelde Piet de Kok. “Hij vraagt of ik pepernoten wil bakken in de vorm van een hartje!”
Ook piet de Kleer, had hetzelfde verhaal: “Ja Sinterklaas, Pedro heeft aan mij gevraagd of ik een pak in de vorm van een hart wil maken voor hem, gek he?”
Sinterklaas stond langzaam op achter zijn bureau en keek eens vragend rond. “Dit begint wel erg vreemd te worden allemaal. Pedro doet heel vreemd. Heb jij enig idee wat er mis kan zijn hoofdpiet?”
Maar hoofdpiet gaf geen antwoord. Die keek met een verbaasde blik naar het grote scherm aan de muur waarop de hele fabriek te zien was. “Kijk Sinterklaas, daar is Pedro, en wat die aan het doen is!” Allemaal keken ze nu naar het scherm waar ze veel drukte om een springende en dansende figuur zagen. Pedro was aan het dansen en zingen, dat was duidelijk, en veel pieten om hem hen deden vrolijk mee. Het werd opeens een vrolijke en dolle boel in de fabriek.
“Falderie, faldera, ik ben Pedro ja ja!” zong Pedro met vaste stem terwijl hij op een lopende band sprong. Daar maakte hij tussen de pakjes door de ene salto na de andere terwijl alle pieten meeliepen, klapten en juichten. Aan het eind van de band stond Pedro stil. “Falderie..”
Maar hij stopte met zingen toen hij boven zich een grote ijzeren lamp zag hangen waar hij gretig naar keek. Alle pieten zagen de lamp ook hangen, en ook Sinterklaas en de pieten rond het scherm zagen de lamp. “O, nee!” zei hoofdpiet vol schrik, “Hij gaat toch niet springen? Dat houdt die lamp niet! Sinterklaas zeg er wat van, dat gaat niet goed!”
Maar Sinterklaas kon niet roepen, en de pieten ook niet. Iedereen keek nieuwsgierig toe hoe Pedro door de knieën boog en krachtig omhoog veerde. Hij hing! Luid gejuich steeg op uit de fabriek toen nóg meer pieten kwamen kijken wat er aan de hand was. “Falderie faldera, ik ben Pedro ja,
ja!” zong Pedro lachend, hangend en balancerend aan de lamp.
Zal dit goed gaan, blijft Pedro wel hangen? En waarom doet Pedro zo gek eigenlijk?
Volgende week deel 2 van dit spannende verhaal!
Sinterklaas en de hartjes piet. (2)
Sinterklaas keek op het grote tv scherm en zag hoe iedereen meezong en meedanste met de gekke en drukke Pedro. Maar Pedro werd overmoedig! Hij hing nu nog maar met aan één hand aan de lamp en zwaaide nog harder heen en weer. “Dat kan niet goed gaan piet, dat houd hij niet vol!” zei Sinterklaas bezorgd. En juist op dat moment liet Pedro los! Met een fraaie boog verdween hij in een grote pot die net gevuld was met witte chocolade! Direct was het stil in de fabriek, totdat er twee witte handen de rand beetpakten en het hoofd van Pedro naar boven kwam, helemaal onder de witte chocolade. “Pfrt, ik, bah, het tis allemaal ssjokola, bah!”
Het was echt een prachtig gezicht, een zwarte Piet die helemaal wit uit de pot kwam, en alle pieten barsten in een lachbui uit. Rollend over de grond riepen ze: “We hebben een witte piet, we hebben een witte piet, ha ha!”
Ook in het kantoor van Sinterklaas werd hard gelachen om de gekkigheid van Pedro. Sinterklaas had tranen in zijn ogen, was zelfs zijn mijter verloren en zat nu blootshoofds achter zijn bureau. “Laat die piet ophouden met dat drukke gedoe, hoofdpiet, er wordt op deze manier niet meer gewerkt en we hebben het nog druk zat. Stuur Pedro maar naar mijn kantoor als hij schoon is!”
Niet veel later zaten Sinterklaas en Pedro samen in het grote kantoor, allebei met een kop warme chocolademelk voor zich. “Vertel eens, Pedro, waarom doe jij toch zo druk en raar de laatste tijd? Je ziet dat het goed mis kan gaan met dat gekke gedoe!”
Maar voordat Pedro kon antwoorden werd er zachtjes op de grote deur geklopt. “Kom maar binnen hoor!” zei Sinterklaas met lieve stem.
Krakend ging de deur open. Pedro’s mond viel open van verbazing toen er een piet naar binnen kwam met een baby op haar arm.
“Kom verder Petra, dit is Pedro en hij is nog nat achter zijn oren. Hij heeft net een bad genomen in witte chocolade!”
“Ik heb het gezien, Sinterklaas, dat was wel een heel grappig gezicht hoor!” zei ze met een glimlach terwijl ze baby Patty op een stoel legde. Liefdevol gaf ze Pedro een zoen op zijn voorhoofd. “Gekke jongen! Wie neemt er nou een chocoladebad!”
Maar Pedro kon niks meer zeggen. Met grote ogen keek hij de mooie Petra aan. “Ki he, cha, rekken, ochoc ehh..!” stamelde hij.
Van de lach schoot Sinterklaas van zijn stoel af .”Ha, ha, prfttt, je praat achterstevoren Piet, wat is er toch aan de hand met je?”
Maar ineens wist Sinterklaas het! Zuchtend ging Sinterklaas weer in zijn stoel zitten en keek naar de twee pieten die nu vlak naast elkaar zaten en elkaar diep in de ogen keken. “Ollah, Atrep, ki neb Odrep” zei Pedro. Sinterklaas wist genoeg. Pedro praatte en deed helemaal ondersteboven. En Sinterklaas wist wel hoe dat kwam!
Weten jullie het ook waarom Pedro ze gek doet?
Lees het volgende week in het laatste deel!
Sinterklaas en de hartjes piet. (3)
Pedro was verliefd, dat was duidelijk!
Met een glimlach zag Sinterklaas hoe Pedro in de fabriekshal allerlei malle fratsen uithaalde, springend en dansend tussen de pakjes door. Sinterklaas schudde lachend zijn hoofd en keek bezorgd in zijn agenda. Eigenlijk was er niet veel tijd om gek te doen, zaterdag was de intocht en er moest nog een hoop gebeuren. Zuchten stond hij op en trok zijn pak uit waarna hij zijn blauwe werkoverall aantrok. “Ik ga maar helpen met inpakken anders komt het nooit klaar!”
Maar ook Pedro zat niet stil. Hij had bij Piet de Kleermaker een nieuw pak besteld en keek met grote ogen in de spiegel. “Githcarp teip, eh, ik bedoel prachtig piet! Wat een mooi pak heb je gemaakt, hoe krijg je het voor elkaar. Die trek ik bij de intocht aan, dank je wel!”
Hij gaf de kleermaker een dikke zoen op zijn voorhoofd die van schrik achterover van zijn stoel rolde. “Eh Pedro, ik heb nog wel een idee voor je” stamelde hij vanaf de grond. “Ik ken Petra met de kleine Patty ook goed en ik denk dat …..!” Fluisterend ging hij verder in Pedro’s oor die met grote ogen naar het verhaal luisterde. Meteen kwam alle verliefdheid weer naar boven.
“Taw nee doeg eedi! Hij sprong op en rende in volle vaart naar de hal waar koortsachtig gewerkt werd. Even keek hij rond waar hij moest zijn totdat hij hem zag rijden. De heftruck! Met Sinterklaas achter het stuur! Nog altijd een gek gezicht, maar Sinterklaas deed dat wel vaker bij grote drukte. En ineens had Pedro een idee, een pracht idee! Maar hij moest snel zijn, anders was hij te laat!
Sinterklaas reed ondertussen met het zweet op zijn voorhoofd met de heftruck door de grote hal, grote pallets vol met pakjes klaarzettend op de stoomboot. Het schoot al lekker op, er stond nog één grote pallet klaar, de grootste met wel honderd pakjes. En dat betekende dat hij die helemaal omhoog zou tillen, tot het dak, om te laten zien dat het de laatste vracht was en ze klaar waren.
Alle pieten wisten het, en allemaal hadden ze zich verzameld rond de grote pallet om deze laatste feestelijke actie mee te maken. Juichend en dansend keken ze toe hoe Sinterklaas de dozen voorzichtig hoger en hoger tilde. Groot applaus klonk op toen de pallet bij het plafond tot stilstand kwam. Hoofdpiet keek bezorgd naar boven. De pakjes begonnen wel erg te bewegen nu. Waren ze wel goed opgestapeld?
“Stil eens!” riep hoofdpiet en hij hief zijn hand op. Toen iedereen stil was hoorden ze het ook. Het was Pedro die een liedje zong. “Falderie, faldera, ik ben Pedro ja ja!” En onverwacht kwam hij uit het midden van de pakjes gesprongen die nu aan alle kanten naar beneden vielen, bovenop de pieten en Sinterklaas. “Falderie, faldera, ik ga iets vragen aan Petra ja, ja!”=
Na de schrik barstte iedereen in keihard lachen uit. “Wat een idiote piet is die Pedro toch, maar toch wel een hele leuke!” dacht Sinterklaas. ‘Al ben ik wel heel benieuwd wat hij Petra gaat vragen!”
Einde.
Eindelijk, aan het eind van alle feestelijkheden, durfde Pedro het te vragen. De hele dag was hij al zenuwachtig geweest. Op de boot, tijdens de intocht, op het plein, maar toen Sinterklaas hem op het podium riep moest hij wel. “Petra, wil je met me trouwen!” zei heij voorzichtig. En Petra wilde het wel, natuurlijk, want ook zij was verliefd!
En dus trouwden ze, zeiden ze allebei “Ja, ik wil!” tegen de burgemeester en was het extra groot feest op het plein!
Door: Ruud Kooistra