Sinterklaas keek op het grote tv scherm en zag hoe iedereen meezong en meedanste met de gekke en drukke Pedro. Maar Pedro werd overmoedig! Hij hing nu nog maar met aan één hand aan de lamp en zwaaide nog harder heen en weer. “Dat kan niet goed gaan piet, dat houd hij niet vol!” zei Sinterklaas bezorgd. En juist op dat moment liet Pedro los! Met een fraaie boog verdween hij in een grote pot die net gevuld was met witte chocolade! Direct was het stil in de fabriek, totdat er twee witte handen de rand beetpakten en het hoofd van Pedro naar boven kwam, helemaal onder de witte chocolade. “Pfrt, ik, bah, het tis allemaal ssjokola, bah!”
Het was echt een prachtig gezicht, een zwarte Piet die helemaal wit uit de pot kwam, en alle pieten barsten in een lachbui uit. Rollend over de grond riepen ze: “We hebben een witte piet, we hebben een witte piet, ha ha!”
Ook in het kantoor van Sinterklaas werd hard gelachen om de gekkigheid van Pedro. Sinterklaas had tranen in zijn ogen, was zelfs zijn mijter verloren en zat nu blootshoofds achter zijn bureau. “Laat die piet ophouden met dat drukke gedoe, hoofdpiet, er wordt op deze manier niet meer gewerkt en we hebben het nog druk zat. Stuur Pedro maar naar mijn kantoor als hij schoon is!”
Niet veel later zaten Sinterklaas en Pedro samen in het grote kantoor, allebei met een kop warme chocolademelk voor zich. “Vertel eens, Pedro, waarom doe jij toch zo druk en raar de laatste tijd? Je ziet dat het goed mis kan gaan met dat gekke gedoe!”
Maar voordat Pedro kon antwoorden werd er zachtjes op de grote deur geklopt. “Kom maar binnen hoor!” zei Sinterklaas met lieve stem.
Krakend ging de deur open. Pedro’s mond viel open van verbazing toen er een piet naar binnen kwam met een baby op haar arm.
“Kom verder Petra, dit is Pedro en hij is nog nat achter zijn oren. Hij heeft net een bad genomen in witte chocolade!”
“Ik heb het gezien, Sinterklaas, dat was wel een heel grappig gezicht hoor!” zei ze met een glimlach terwijl ze baby Patty op een stoel legde. Liefdevol gaf ze Pedro een zoen op zijn voorhoofd. “Gekke jongen! Wie neemt er nou een chocoladebad!”
Maar Pedro kon niks meer zeggen. Met grote ogen keek hij de mooie Petra aan. “Ki he, cha, rekken, ochoc ehh..!” stamelde hij.
Van de lach schoot Sinterklaas van zijn stoel af .”Ha, ha, prfttt, je praat achterstevoren Piet, wat is er toch aan de hand met je?”
Maar ineens wist Sinterklaas het! Zuchtend ging Sinterklaas weer in zijn stoel zitten en keek naar de twee pieten die nu vlak naast elkaar zaten en elkaar diep in de ogen keken. “Ollah, Atrep, ki neb Odrep” zei Pedro. Sinterklaas wist genoeg. Pedro praatte en deed helemaal ondersteboven. En Sinterklaas wist wel hoe dat kwam!