Als je de liefde, warmte, saamhorigheid, het lachen en huilen van het Dickens Festijn moet uitdrukken in geld kom je al gauw uit op onbetaalbaar.
Dat onbetaalbare geldt eigenlijk voor alles wat er die dag gebeurt in de Bouwsteeg. Voor iedereen die helpt, meeloopt en meedenkt, van opbouw tot afbouw, van figurant tot soepmaker.
Onbetaalbaar ook zijn de reacties van de bezoekers. Als ze de steeg inkomen, als ze er zijn, als ze meedoen en zichtbaar genieten.
Onbetaalbaar ook zijn de kleine gebeurtenissen die het Festijn nog hoger tillen. Die kleine, intieme momenten die voor de onvergetelijke lach en traan zorgen.
Zo is daar een mevrouw die we elk jaar zien en nu ook nu komt aangesloft achter haar rollator.
Op mijn olijke mededeling dat ze hier niet mag fietsen schiet ze in een onbedaarlijk lachbui. Meteen gevolgd door die traan in de ooghoek.
“Weet je, ik zat vanochtend achter de keukentafel en heb huilend gedacht hoe ik de dag door moest komen en wilde dat het weer tien uur ’s avonds was. Maar ineens besefte ik dat het Dickens Festijn er was, en kijk me nu lachen…!”
“Zou ik even naar het toilet mogen?” vraagt een behoeftige bezoeker in ’t Ouwe Pakhuis. Het antwoord is passend bij het Dickens festijn, want alleen dan kan je zeggen “Dat mag wel, maar er zit en een mevrouw op en ik weet niet of je daarna nog wel wil!” De lachbui daarna is onbetaalbaar als ze ziet wie voor haar was, een vriendin die ze jaren niet gezien heeft.
Lachsalvo’s oo kals er tegen een figurant in de winkel gezegd wordt dat hij naar het toilet mag maar niet mag spetteren. “Je kan ook in je hoed piesen, deden ze in de Victoriaanse tijd ook!” hoor ik uit een andere hoek. De mededeling van een hard lachende vrouw dat we eigenlijk gek zijn is dan weer onbetaalbaar.
Maar het hoogtepunt is toch de mevrouw die naast accordeonist Hans de Goede gaat staan en onverwacht meezingt met Silent Night. Zingen is niet het goede woord, wat ze laat horen met haar klassiek geschoolde stem brengt iedereen stil. Met tranen in de ogen luisteren en kijken we naar dit onverwacht intieme moment, en bij Amazing Grace houd echt niet iedereen het droog. Onbetaalbaar! Volgend jaar komt ze weer, omdat ze zelf ook enorm genoten heeft…
Bijgaand nog enkele foto’s van bezoekers van het Dickens Festijn. Bezoekers zijn tenslotte voor het Dickens Festijn van onbetaalbaar belang, mooi is het dan te horen dat er weer meer waren dan vorig jaar.
Door: Ruud Kooistra
