Een paar weken geleden kwam een collega op de redactie naar me toe dat hij een uitnodiging van filmmaatschappij Warner Bros had gehad om De Niro samen met actrice Anne Hathaway te interviewen over hun nieuwe film The Intern. Hij had er geen zin in, want hij spreekt filmsterren liever persoonlijk voor het AD en nu moest hij voor die paar minuten naar New York.
Een week later liep ik, in jurkje en op hoge hakken, door de hippe wijk Soho, op weg naar het hotel om het interview te doen. Ik vond het niet erg om acht uur te vliegen voor een meet-up met twee acteurs die ik steengoed vind (dúhh!). Toen mijn naam aan Warner Bros werd doorgegeven, bleek dat ik vijf dagen in New York mocht blijven en sliep in Trump Tower Soho, je weet wel, van die gekke presidentskandidaat Donald Trump.
Nogmaals: surrealistisch allemaal, maar eenmaal wachtende in het gangetje voor hét interview, moest ik mezelf wel even bij elkaar rapen. “Focus Suzanne, dit mag je niet verpesten”. Één voor één kwamen de journalisten naar buiten. Uit Italië, Spanje, allemaal ingevlogen voor die paar minuten. Één Italiaan – type: dikke laag poeder, zeer waarschijnlijk voorkeur voor hetzelfde geslacht – kwam verward en terneergeslagen naar buiten. “Hij zei niets! Helemaal niets… Af en toe ‘ja en nee’… Goodluck!”, fluisterde hij me toe.
Ik had van mijn collega al begrepen dat De Niro niet de gemakkelijkste is als het om interviews gaat. Hij heeft een hekel aan persevenementen en is bovendien al 71. Maar hij moest, en met Hathaway naast hem zou hij wel ontdooien.
Twee keer werd ik aangekondigd. “Suzanne Borgdorff, AD. Suzanne Borgdorff, from The Netherlands”. Het helpt als je, voordat de camera’s draaien, met de celebrity kunt kletsen zodat het ijs gebroken is. Maar dat kon nu niet, want Hathaway en De Niro waren zelf diep in gesprek. Ik begon, na het handje schudden, maar met mijn eerste vraag: Robert, wat was uw eerste stage of bijbaantje? “Niet iets wat noemenswaardig is”, kreeg ik terug. Maar hij lachte en ik gaf hem mijn beste Hollandse lachje terug. “Ik vind het verhaal leuk dat je voor je moeder werkte”, viel zijn tegenspeelster hem bij. En zo babbelden we door, totdat een dwingend ’thank you’ van de producer me verzocht weg te gaan.
Eigenlijk had ik De Niro nog willen vragen naar een pikante scène waarin hij wordt gemasseerd door actrice René Russo. Die kon ik nog voorleggen aan regisseur Nancy Meyers, ook een vier minuten-dingetje. En dan sta je ineens weer buiten. In het zonnige en drukke New York en kijk je tevreden terug op je ontmoeting met De Niro. Hij gaf me bij het afscheid nemen beleefd een hand, een stevige, en die geef ik nu door aan Bodegraven!
Bekijk hier het interview: http://s.ad.nl/4148131
