Ik zal in de komende tijd best wat verhalen vertellen over mensen die me op één of andere manier bijgebleven zijn.
Iedere dag probeer ik mensen de liefde voor koken bij te brengen of op een of andere manier culinair plezier te brengen. Er zijn altijd mensen en momenten die me bij blijven.
Maar ik zal eerst eens mijn eigen prestaties met een ”korreltje zout” vertellen.
Je bent 24 jaar en net ondernemer en je krijgt een catering opdracht. Een mooi diner verzorgen in Capelle aan den IJssel.
Het voorgesprek gaat prima, een mooi diner, op locatie, in het huis van de opdrachtgever. Wat overigens geen klein optrekje is.
Je doet inkopen, lekker vers, bij de groothandel en wat lokale leveranciers. In mijn schuur destijds had ik een productie keuken gebouwd, en daar deed ik de voorbereidingen. De tijd drong en de spanning steeg.
Als ik daar aan terugdenk, voel ik het toch wel weer, die onzekerheid en komt het wel goed. En had ik maar eerder inkopen gedaan.
Terug naar die avond. Je maakt een mooi chocolade dessert. Ik weet nog precies wat het was, namelijk 3 kleuren chocolade mousse, omdat de vrouw des huizes verslaafd was aan chocolade.
Veel doe je op locatie, het aanbraden van het vlees en de opmaak van de borden en dat soort dingen. Een chocolade mousse moet op stijven. U voelt het al, daar ging het mis. Je maakt iets en je onderbuik gevoel zegt: “Jurgen dit komt niet goed” dus neem ik nog wat chocolade mee.
Het diner ging prima… alles was goed, tot het dessert. De mousse was niet goed opgesteven, ik zal u de details besparen van mijn gevoelens op dat moment. Snel wat chocolade gesmolten en getempereerd (is te lang om uit te leggen, daar is Google voor) in schotsen gebroken en er nog een dessert van gemaakt.
Ik liep naar binnen met de borden in mijn handen, het zweet droop langs mijn hoofd, vertelde “voilà une ravage du chocolade” en kreeg applaus.
