De gebeurtenissen en de ophef over Zwarte Piet nemen in Nederland nog altijd ernstige proporties aan.
Zo ernstig dat Sinterklaas het tijd vond nogmaals zelf tekst en uitleg te geven over hoe het in zijn ogen in elkaar zit. En dat is niet zo ingewikkeld…dankzij Witte Piet!
Dit verslag van Schrijfpiet kwam namens Sinterklaas binnen uit Spanje, rechtstreeks van de Stoomboot. “Voordat het verder uit de hand loopt” zei Sint nog…
De witte piet.
“Ach Sinterklaas, ik wil wat met u bespreken, heeft u even een momentje, het is heel belangrijk!”
Zuchtend en hoofdschuddend keek Sinterklaas vanachter zijn bureau de Piet aan die zijn kantoor binnen kwam stormen.
“Je weet dat ik het niet leuk vind als er iemand zo mijn kantoor binnen komt, Piet, het moet dus wel heel belangrijk zijn wat je te vertellen hebt. Ga zitten!”
“Dank u Sinterklaas.” Zonder toestemming af te wachten ging Piet direct verder.
“Weet u, Sinterklaas, ik heb een probleem. Ik werk nu drie dagen mee bij de Pieten op de boot hier in Spanje en iedereen is even aardig en lief en meedenkend en dat terwijl ik helemaal wit ben. Ik had verwacht dat ik met de nek aangekeken zou worden als Witte Piet, maar dat gebeurt helemaal niet. Hoe kan dat nou? Ik snap er niks van!”
Glimlachend hoorde Sinterklaas de woorden aan en langzaam stond hij op. Zelfs zo, zonder mijter, was het een indrukwekkende man toen hij rechtop achter zijn bureau stond. “Wij doen hier niet aan discriminatie, Witte Piet. Dat is je in die paar dagen toch wel duidelijk geworden begrijp ik. Wat wij hier doen is alles klaar maken voor de Sinterklaastijd, een werk wat heel veel tijd en voorbereiding vergt. Iedereen die hier werkt is gelijk en dus ook een Witte of Blanke Piet zoals jij. We hebben zelfs wel eens een Groene Piet gehad en die was ook direct een van ons!”
Vol verbazing keek Witte Piet de grote man aan. “Een Groene Piet?”
“Jazeker,” zei Sinterklaas serieus. “Uit Groenland!”
Even was het stil, maar toen barstte Sinterklaas in een enorme schaterlach uit.” Ha, ha, ha, Piet, dit was een grapje hoor, ha, ha!”
De zware lach van Sinterklaas drong ver door op het schip waar alle Pieten direct even ophielden met werken en glimlachend rondkeken. De Sint was in een hele goede bui. Dat voorspelde veel lekkers straks!
“Luister even Piet” zei Sinterklaas terwijl hij zijn lachtranen wegveegde. “Ik zal je in het kort uitleggen hoe het zit” Hij ging rechtop achter zijn bureau zitten en vouwde zijn handen samen op het blad, de witte handschoenen opzij schuivend.
“Toen ik zo’n eh, honderd jaar, of was het langer, nou ja, het doet er niet toe, lang geleden in ieder geval. Toen ik begon met mijn werk in Nederland om kleine kinderen een keer per jaar een feest te geven met cadeautjes en lekkers, bedoelt voor vooral arme kindjes, begon ik eerst met kadootjes voor de deur te leggen. Dat vond ik niet leuk, dat was te simpel. Ik wilde de kinderen echt verrassen, en toen ik op een avond een volle maan achter een schoorsteen zag staan wist ik het. Ik moest door de schoorsteen! Maar, en nou komt het, ik was niet lenig genoeg! Gelukkig had ik enkele Spaanse vrienden die mij wel wilden helpen. Let wel, witte vrienden. Maar na de eerste keer door de schoorsteen wist ik het al. De vrienden, die ik Pieten noemde, gingen er wit in, maar kwamen zwart terug uit de schoorsteen! En eigenlijk vond ik dat direct beter want zo vielen ze niet op, ook niet in het maanlicht. Zo moesten we het voortaan doen, ik had Zwarte Pieten! En dus werden de Pieten voortaan, voordat we het dak op gingen, eerst zwart gemaakt. Helemaal! En zo hebben we jarenlang gewerkt op het dak, ik gaf de pakjes aan samen met mijn paard, en de Pieten legden de pakjes binnen in huis bij de schoorsteen, onzichtbaar, omdat ze zwart gemaakt waren. En luister Piet, zo werken we nu nog, en zo gaan we het nog vele jaren doen!”
Sinterklaas ging even rustig achterover zitten met zijn ogen dicht.
Witte Piet had ondertussen vol ontzag geluisterd. Ook hij leunde even rustig achterover in zijn stoel. “Ik moet zeggen dat het allemaal erg duidelijk is geworden na uw verhaal of uitleg Sinterklaas. Alleen eh, hoe zit dat met uw paard. Die is toch wit?”
Ondeugend sloeg Sinterklaas zijn ogen open en ging voorover op zijn bureau leunen. Fluisterend ging hij verder. “Wees eens eerlijk, heb jij weleens in het echt Zwarte Pieten op een dak zien lopen?”
Witte Piet knikte, zonder aarzelen.
“Natuurlijk heb je dat, dat is heel gewoon, Pieten zijn heel lenig! Maar nu nog eens, heb je Sinterklaas wel eens in het echt met zijn paard op een dak zien rijden?”
Vragend keek Witte Piet Sinterklaas aan. “Nee, eigenlijk niet, Sinterklaas!”
Met een wenkend vingertje haalde Sinterklaas Piet dichterbij. “Ik heb nog nooit met mijn paard op een dak gereden, dat kan alleen maar in de verhaaltjes. Weet je wel hoe glad het is als het regent of sneeuwt? En het is altijd donker! Nee, ik blijf liever op de grond, met vier benen, maar alleen voor de plaatjes en tekeningen is het mooier als ik op het dak rij!” Langzaam liet hij zich weer op zijn stoel vallen en hief een vinger op. “Dit mag je nooit doorvertellen hoor, dit is ambtsgeheim!”
Blozend knikte Witte Piet. “Natuurlijk Sinterklaas, dit blijft onder ons. Maar toch blijf ik, als ik even door mag gaan, ondanks uw mooie en duidelijke uitleg met vragen zitten. In Nederland namelijk is er op dit moment heel veel ophef over Zwarte Pieten en discriminatie. Facebook, Internet, Tv, de talkshows, alles zit vol met mensen die het maar discriminerend vinden en eigenlijk het liefst Witte Pieten zouden zien.”
Langzaam rees Sinterklaas omhoog uit zijn stoel en keek Witte Piet doordringend aan. Toen drukte hij voorzichtig met uitgestoken vinger op het knopje van de intercom. ”Voordat ik je dit ga uitleggen nemen we eerst koffie, Piet. Al dit praten maakt dorstig!”
Hij bukte zich naar de microfoon die als een staf naast de intercom stond. “Ahum, wil Koffiepiet even snel twee koffie brengen, met wat negerzoenen. Ha, ha, grapje! Doe maar slagroomsoesjes, met witte slagroom!”
Met een glimlach ging Sint weer rechtop zitten. “Waar waren we, o ja, discriminatie. Weet je Piet, dat is typisch een Nederlands verschijnsel. Geloof me, in het buitenland laten ze een verhaal, een story, een verzinsel of legende gewoon voortleven, zonder discussie. Denk je dat ze in Amerika de Kerstman willen veranderen? Dat er daar iemand is die een klacht indient over de rendieren die altijd maar ‘s nachts moeten vliegen in de kou? Of dat die rendieren geen vliegopleiding hebben gehad? Echt niet! In Nederland wel. Uit verveling zou dat zomaar kunnen. Nederland heeft heel veel mensen die het beter weten of denken te weten, of die zich vervelen en iets geks gaan bedenken. Bemoeizucht, dat is het! Zo’n man die denkt te weten dat Zwarte Piet een figuur uit donker Afrika is, die dat discriminatie vind. Wat een nonsens! Zulke mensen snappen niets van het echte Sinterklaasverhaal wat ik je net heb verteld. Ze gaan dan helemaal voorbij aan diegenen voor wie het Sinterklaasfeest is opgezet. De kinderen!!”
Sint sloeg even met zijn vuist op tafel waar Witte Piet erg van schrok. Maar na drie keer diep ademhalen ging Sinterklaas op waardige toon verder. “Geloof me Piet, dit soort mensen zijn zelfs in staat een klacht in te dienen over het mooie verhaal van het kerstkind, dat ken je toch wel?”
De ademloos luisterende Witte Piet knikte bedeesd.
“Mooi, dan ken je ook Jozef, de timmerman. Stel je nou voor dat er iemand naar de rechter stapt met het verhaal dat Jozef geen timmerman was met de reden dat een beetje timmerman een mooi bed in elkaar zou timmeren inplaats van zo’n simpele kribbe. Er ligt tenslotte hout zat bij zo’n hooiberg. En dat hij ook nog zegt dat Jozef geen timmerman was maar voddenboer. Omdat ze volgens het verhaal dat kind in doeken wikkelden! Als je dat hoort dan neem je zo iemand toch niet serieus?”
Even was het doodstil, zowel in het kantoor waar Sint en Piet elkaar aanstaarden, als op het schip waar alle Pieten ademloos mee hadden geluisterd via de intercom. Toen barstte er een schaterlach uit op de hele boot, een minutenlange schaterlach die de hele boot deed schudden en die gesymboliseerd werd door de Koffiepiet die met de koffie en de slagroomsoezen binnenkwam.
“Ha, ha, sorry, Sint, ik moest zo lachen om uw verhaal dat de koffie uit het kopje is geschud. Zal ik even nieuwe halen? Ha, ha, ha. Dit verhaal was echt leuk, maar ook duidelijk! Ha, ha!”
“Zet maar neer Piet, we zijn bijna klaar met praten!” zei Sinterklaas met een brede glimlach.
Terwijl hij het volle schoteltje leeg gooide in zijn kopje keek hij vragend naar Witte Piet. “Is het Sinterklaasverhaal en de Zwarte Pieten je nu duidelijk geworden, Piet?” Of heb je nog meer vragen?”
Witte Piet pakte een slagroomsoesje en draaide dat even rond tussen zijn vingers. Het was duidelijk dat hij even moest nadenken. “Ik denk dat ik het wel weet Sinterklaas. Even dacht ik hier te blijven, bij u en de Zwarte Pieten op de stoomboot. Het is hier erg gezellig, al is het wel hard werken. Maar ik geloof, nee, ik weet zeker dat ik beter werk kan doen in Nederland. Daar ga ik dit verhaal uitleggen aan iedereen die het moet weten. Desnoods stuur ik het op naar de diverse talkshows op tv of radio, maar heel Nederland moet dit weten. Er wacht mij een mooi taak Sinterklaas!”
Sinterklaas stond op, liep statig om zijn bureau heen en pakte de handen van Witte Piet stevig beet. “Dank je Piet, dat zal hard nodig zijn. Doe het maar snel, er zijn al signalen dat de Nederlandse overheid zich er mee gaat bemoeien, dat zou helemaal treurig zijn! En o, ja, misschien kan je het ook nog delen via Facebook? Hoe meer mensen het weten, hoe beter! Het zal ze leren, die betweters!”
Door: Ruud Kooistra
