In de één na laatste wedstrijd tegen ONDO speelde de ploeg onbevangen een alles of niets wedstrijd, de terechte winst en het verlies van de grootste concurrent Twist (Vlaardingen) maakte dat de Bodegravers het heft weer in eigen handen hadden. Alleen nog even winnen van Korbis. In theorie kon er ook nog een kans zijn dat zelfs bij verlies handhaving mogelijk was. Beide concurrenten (Wion en Twist) zouden dan ook moeten verliezen. Bij aanvang bleek al dat Wion haar laatste strohalm had gegrepen, deze ploeg had haar laatste wedstrijd knap gewonnen en stond nu in punten gelijk met Vriendenschaar. Het maakte voor de Bodegravers nu niets meer uit, er moest vandaag gewoon een goede prestatie geleverd worden.
Vriendenschaar startte goed, het eerste Korbis verdedigingskwartet koos bewust voor de vertragende tactiek door steevast achter te verdedigen. Vriendenschaar gaf geen krimp, loste het telkens prima op en profeteerde eigenlijk de gehele wedstrijd van de ruimte die daarbij steeds weer werd weggegeven door de Korbis verdedigers. In de lucht heerste Edwin van Staalduinen, waardoor de overige drie Vriendenschaar aanvallers steeds uit goede combinaties elkaar vrij wisten te spelen en gericht op de korf te schieten. Dan valt ‘ie’ er vanzelf een keer in. Dat liep lekker.
In het tweede aanvalsvak was het gelegenheidsduo Frank van Buren/ Rene van Leeuwen weer van stal gehaald. Rene van Leeuwen was twee seizoenen geleden eigenlijk al gestopt met korfballen wegens drukke werkzaamheden. Met de blessure van Mike Lina, bovenop die van Jack Bunnik (hele zaalseizoen gemist) werd de spoeling in de hele selectie wel heel dun om twee gelijkwaardige teams op te kunnen stellen (Vriendenschaar 1 en 2) Enfin Rene van Leeuwen werd ingevlogen en liet tegen ONDO al zien niets van zijn klasse verloren te hebben. En in de combinatie met Frank van Duren, Rianne Kwakernaak en Rebecca van Ee was het een prima vak. Binnen 10 minuten prijkte er een mooie 1-6 op het scorebord. Vriendenschaar was veel slimmer en veller (op de goede manier) in de duels. Daarna ontspon zich een spannende en gelijkwaardige strijd. Soms wist Korbis het gaatje weer wat kleiner te maken, tot 2 verschil. Telkens pareerde Vriendenschaar weer. Ruststand 9-13. Na rust hetzelfde spelbeeld, alleen hadden beide ploegen nu beduidend meer moeite het gat in de korf te vinden. Vriendenschaar behield haar voorsprong. Bij 14-16 werd Bart Vermeij ingebracht, ook al een speler die langdurig geblesseerd is geweest, maar nu op de goede weg terug lijkt. Bart Vermeij scoorde snel tweemaal achter elkaar en de wedstrijd leek beslist. Eindstand 15-19.
Vriendenschaar speelt volgend seizoen gewoon weer in de 2e klasse, waar de ploeg ook zeker thuishoort. Helaas geldt dat ook voor beide degradanten, Twist en Wion, die in iedere andere 2e klasse er echt wel ingebleven waren. Blijdschap voert nu even de boventoon, als je op deze wijze het seizoen afsluit, met alle spanning vooraf dan voelt dit als een heel klein kampioenschapje. Aan de andere kant mag Vriendenschaar het zichzelf wel verwijten dat zij in dit lastige parket waren terechtgekomen. Op naar het veld, de trainingen starten direct a.s. dinsdag, zaterdag volgt er al direct een oefenwedstijd. Ook voor de veldcompetitie geldt: “het kan vriezen of dooien” Vriendenschaar staat hier op een plek in het midden, slechts 4 punten verwijderd van de eerste plaats, maar ook slechts 3 punten verwijderd van een degradatieplek. Met de juiste beleving de draad oppakken en dan zou het wel eens een hele mooie afsluiting kunnen worden. Eerste wedstrijd is thuis, tegen de zaalkampioen DVS. Dan weet Vriendenschaar gelijk waar ze staat.
Ingezonden bericht
