Voor de staf van de selectieteams bij RVC’33 was het voor dit weekend flink puzzelen om de tegelijkertijd spelende teams gevuld te krijgen. Zo waren er voorafgaand aan deze wedstrijd al drie spelers wat langduriger geblesseerd, daar kwamen twee vakantiegangers bij, twee blessures van kortgeleden en een schorsing. Als wisselspeler was opgeroepen de eigenlijk gestopte Romano Giorgini. En de zich goed ontwikkelende O23-speler Lars Vergeer, completeerde de bank. En dan moet je naar Bergambacht dat je gezien de ranglijst achter je wilt houden om in het spoor te blijven. Want het ziet er naar uit, dat achter koploper Perkouw, iedereen punten van elkaar lijkt te kunnen pakken.
Bij Bergambacht was voetbalcollega/-vriend Wilfred Vat aan het roer komen te staan, die meestal een team weet te formeren dat met een goede wedstrijdmentaliteit en plezier een wedstrijd ingaat. De wedstrijd begon voor RVC wat onwennig, omdat er gezocht werd naar vastigheden in de afgesproken formatie wat betreft opbouw en organisatie. Bergambacht kon in die fase een optisch veldoverwicht ontwikkelen en de bal langer in de ploeg houden. Ieder geval langer dan RVC, dat in die fase slordig speelde. In de 18de minuut raakte Dave geblesseerd en maakte Romano zijn rentree. Het optisch overwicht van Bergambacht hield aan, maar RVC kon traditiegetrouw rekenen op een goede defensieve organisatie, waar vandaag net even iets meer gif leek te zitten. En dan lukt het wel om de kleine teen in de grote schoen van Stefan nog even te strekken om de bal op slag van rust uit de goal te houden. RVC kwam goed uit de rust en ontwikkelde zelf meer aan de bal en kreeg in de 48ste en 53ste minuut kleine kansjes uit goede opbouw. Op die momenten laat zich vaak een valkuil zien, dat het geloof leidt tot de afspraken en organisatie lijken te vergeten om te kunnen gaan scoren.
Ook vandaag kwam dit een enkele keer voor. Verdedigend stond het voor het grootste deel goed, wat met de samenstelling van vandaag goed te noemen is. Het centrale duo hielden voldoende de organisatie op orde en konden zelf ook excelleren. In de 75ste minuut kreeg Romano het ouderwets op zijn heupen en kon weer op de hem bekende manier opduiken in het strafschopsgebied van de tegenstander. De voorzet bereikte een speler van RVC, maar de ingeschoten bal raakte nog net een been en verdween over de goal. In de tegenaanval werd Bergambacht gelijk gevaarlijk en in het laatste kwartier leek het er iets meer op, dat er kansen zouden ontstaan. Een scrimmage voor de goal had zomaar de 0-1 kunnen betekenen, maar in de 89ste minuut teisterde een schot van Bergambacht de lat.
De 0-0 was eigenlijk de terechte uitslag van een wedstrijd, op een druilerig sportpark De Hofkamp, waarin kansen duur waren. Het willen oplossen van problemen voor elkaar en de bereidheid om, de beruchte, “vuile meters” te maken was goed om te zien.
Ingezonden bericht