In de zinderende hitte moest het deze zaterdag dan maar gebeuren. Door de winst van de Vriendenschaar en het verlies van GKV vorige week, hadden beide ploegen stuivertje met elkaar gewisseld. Vriendenschaar nu op een ‘veilige’ 6e plek en GKV onder de rode streep met 1 punt achterstand op Vriendenschaar. Minimaal gelijk spelen dus, nu is dat in het korfballen vrij lastig om daar op te mikken. Gewoon volle bak, uitgaan van eigen kracht en winnen. Dat was in iedergeval voorafgaand aan deze strijd afgesproken. Zeer waarschijnlijk had GKV hetzelfde strijdplan.
Zij schoten als een raket uit de startblokken, tot 3-3 konden de Bodegravers het bijbenen, daarna was het voorlopig Den Haag wat de klok sloeg. 8-3 en het begon er op te lijken dat de strijd al gestreden was. De ingelaste drinkpauze kwam als geroepen voor Vriendenschaar. Even de hoofden bij elkaar, alles laten bezinken en vaststellen dat van de 8 tegengoals er 6 door persoonlijke verdedigingsfouten waren veroorzaakt. Het laatste kwart van de 1e helft zag er een stuk beter uit, Verdedigend zat het nu goed op slot en aanvallend begon het wat beter te draaien. Ruststand 9-6 en Vriendenschaar leefde tenminste nog. Bart Vermeij ook nog, maar echt veel puf zat er bij hem niet meer in. Wit weggetrokken en misselijk gaf hij aan er pas uit willen als het echt, echt niet meer zou gaan. Hij bleef erin, tot het laatste fluitsignaal.
Rianne Kwakernaak scoorde op haar karakteristieke wijze 9-7 en Vriendenschaar was bijna weer helemaal terug. Verdedigend werden de taken goed uitgevoerd waardoor GKV gedwongen werd van grote afstand te schieten. Bij 9-9 scoorde GKV haar 5e strafworp, maar Vriendenschaar was nu echt de betere ploeg en pakte na de 10-10 een voorsprong van 10-12. In deze fase zo’n kleine 10 minuten voor tijd hadden de Bodegravers zichzelf een groot plezier kunnen doen door het betere spel ook te belonen met nog meer doelpunten. Het lukte niet, maar ook bij GKV was het mooie er nu echt wel af. 12-14 vier minuten voor tijd leek voldoende. Nog eentje erbij en dan zou het beslist zijn, de spanning was op een kookpunt aanbeland. 13-14 en ja hoor, waar iedereen in Bodegraven bang voor was 14-14. Voor Vriendenschaar nog steeds genoeg en balbezit in de laatste minuut. Niet voor lang, ‘tijdrekken’ vond de overigens goed leidende scheidsrechter en GKV gooide er werkelijk een alles of niets offensief uit die zijn weerga niet kent. Pas bij het 6e schot dat op de mand viel, niet erin, bracht aanvoerder Frank van Buren een einde aan alle spanning. De bal was weer voor Vriendenschaar en de minuut was verstreken. Wat een ontlading, wat een ontknoping en dit liever nooit meer. Pas toen het koude bier op was in de GKV kantine vond Vriendenschaar het welletjes. Het afscheidsfeest in Bodegraven was al gepland, maar oh, oh het had makkelijk in een hele andere sfeer kunnen plaatsvinden. Nu was niets meer te dol en tot in de late uurtjes was het een geweldig feest, om nooit meer te vergeten.
Vanaf deze plaats een laatste dankwoord voor alles en iedereen. In het bijzonder mijn vriend, sparringpartner, steun en toeverlaat Eelco Seinstra met wie ik een 24/7 een lijntje had. Vier fantastische jaren!
Foto: Facebook AKV Vriendenschaar