En dan is het seizoen toch een wedstrijd eerder afgelopen dan gehoopt. Deze zaterdag moest worden gestreden om de finaledag van de nacompetitie veilig te stellen. Om een lastig seizoen in de derde klasse te kunnen continueren. Een bewogen seizoen om verschillende persoonlijke zaken in de groep, maar ook een seizoen, waarin we wisselvallig hebben gepresteerd.
Goed kunnen meekomen met wedstrijden tegen hooggenoteerde clubs, werd afgewisseld met gebrek aan het brengen van wat nodig is om selectievoetbal om te zetten in presteren op zaterdag. Voeg daarbij de (soms) stormachtige ontwikkeling van enkele twintigers (met de benodigde foutjes) die op het moment van definitief aanhaken staan. En dan sta je aan het eind waar je staat en moeten wedstrijden worden gespeeld om te proberen te handhaven. Vandaag waren door verschillende omstandigheden drie kandidaatbasisspelers afwezig en was Rens Mathot te geblesserd om te starten.
De tegenstander van vandaag was ’s Gravendeel, een ploeg die op doelsaldo het kampioenschap was misgelopen. Bij het betreden van het veld werden de aanwezigen getrakteerd op een mooi vuurwerk, waarbij de wind de rook mooi wegblies. Maar toen de fakkels in de struiken belandden wakkerde de wind de vonken nog wat aan en stonden de bosjes in de brand en moest gewacht worden tot de brandweer het veilig genoeg achtte. Na dit oponthoud startte de wedstrijd. De ploeg uit ’s Gravendeel liet zien over een uitgebalanceerd team te beschikken met gevaarlijke aanvallers, die geregeld goed in stelling werden gebracht en voor gevaar konden zorgen. Al in de vijfde minuut was een gevaarlijk schot bij de tweede paal een signaal dat er een tandje bij moest. Een vrije trap van Zanzibar op Frank werd gevaarlijk ingeschoten maar een goede reactie van de keeper voorkwam een goal. Dat bleef lang het enige gevaar van Reeuwijkse zijde. En dan vanuit het niets, leverde druk in het centrum balbezit op en wisten we ‘good-old’ Ralph Tol te bereiken, die met de openingsgoal zijn afscheidswedstrijd opluisterde. ’s Gravendeel liet zich hierdoor niet uit het veld slaan en bleef de Reeuwijkers bestoken met gevaarlijke aanvallen over de flanken. Al vijf minuten later werd ongehinderd een voorzet afgeleverd en werd de gelijkmaker ingeschoten. Een ongelukkige bal op het oog bezorgde Zanzibar zoveel last, dat hij gewisseld moest worden op het halve uur. Dit betekende dat Frank in plaats van hoger op het veld lager moest komen te spelen. Deze nieuwe omzetting was minder onwennig. Maar het beeld bleef verder gelijk. ’s Gravendeel kon veel gevaar brengen over de vleugels, waar dat bij RVC niet het geval was.
In de rust werden even wat harde noten gekraakt over wat noodzakelijk is, wanneer we deze wedstrijd winnend willen afsluiten en dat leverde in de tweede helft wel een betere strijd op. In de vijfde minuut na rust liet de scheidsrechter een duel (op rand zestien tussen Lucas en de keeper) doorvoetballen. Ook de grensrechter zag er geen overtreding in. Toen de bal Luuk van Leeuwen bereikte, kon die de bal in de lege goal schieten. Om onverklaarbare reden liet de grensrechter zich overrulen en werd de goal afgekeurd. In deze fase ontwikkelde RVC meer balbezit en een veldoverwicht. Het gevaar leek beter te kunnen worden opgevangen. En zelfs kansjes ontstonden. In 1 van die kansen werd de sterk ingevallen Lucas Voogt, opnieuw een 20’er, bereikt, die de bal koelbloedig in de hoek plaatste naar een 1-2 voorsprong. ’s Gravendeel kwam er mondjesmaat uit, maar uit een van die uitbraken werd een verkeerde beslissing genomen om de bal te proberen af te schermen en achter te laten rollen, maar de handige aanvaller wist de bal toch af te pakken en de voorzet bereikte de spits, die de gelijkmaker kon inschieten.
De verdediger bleef enige minuten wat onzekerder in duels en moest en uit een voorzet raakte hij de bal ongelukkig en verdween de bal tot overmaat van ramp achter Stefan. Dat daar een duidelijke overtreding op het middenveld aan vooraf ging was de scheidsrechter ontgaan. Vanaf dat moment ging RVC 1 op 1 spelen. Dit leverde uiteraard ruimte voor ’s Gravendeel, die pas in deze fase af en toe voor eigen gecreëerd gevaar konden zorgen. In de slotseconde wist Frank met een ingeschoten bal bij de tweede paal voor de gelijkmaker te zorgen. Er ging verlengd worden. Bij de wissels bleek dat we opportunistischer moesten wisselen om de wedstrijd te proberen voor de penaltyserie te beslissen. Als drie verdedigers moeten worden ingebracht om meer te forceren is dat wel kenmerkend. In de verlengingen kon het duidelijk beide kanten opvallen. Het betere van het spel leek iets in het voordeel van RVC, maar echt gevaar leverde het niet op. Terwijl de counters van ’s Gravendeel steeds gevaarlijker werden. Helaas viel vroeg in de tweede verlenging een counter zo goed dat
Ondanks deze teleurstellende uitkomst van het seizoen, koesteren de winstpunten. Die zullen we proberen komend seizoen met een ambitieus selectieplan vorm te gaan geven. Evaluatiepunten voor de selectie zullen besproken worden, evenals voor de staf. En we willen alle mensen bedanken die zich hebben ingezet voor de selectie. Van chef terrein tot materiaalbeheerder en van kantinevrijwilliger tot webbeheerder. We hopen en rekenen weer op jullie steun in het nieuwe seizoen!!
Eendracht (met hart) waar Concordia voor staat past bij RVC’33 en was te zien in de terugrit, waar spelers elkaar weer oppepten en op het Kaagplein gezamenlijk nog werd gebarbecued. Met een paar biertjes.
Foto: Letty Blanken
