Deze week voelde het alsof ik ‘’nieuw’’ was in de kliniek, dit omdat ik vanaf mijn appartement naar de kliniek toe moest lopen. Eenmaal daar ging ik naar binnen via de hoofdentree en nam ik de trap naar beneden om een kluisje te zoeken voor mijn spullen en mijn schoenen te verwisselen. Daarna nam ik de trappen naar de 1e verdieping voor mijn therapieën. Normaal gesproken nam ik de trap naar beneden en begon ik aan mijn therapieën, omdat ik in hetzelfde gebouw woonde.
Dit was week 9 alweer. Ik had deze week weer dezelfde therapieën, maar zoals ik al aangaf worden ze elke keer moeilijker gemaakt door de ondergrond of de stand van mijn voeten te veranderen. Ook lukte het mij om ongeveer 10 seconde in tandem positie te staan, oftewel als de ene voet precies voor de andere voet staat. Dit is extra moeilijk voor mijn balans, omdat het sta oppervlakte klein is. Dit lukte mij wel met mijn rechtervoet voor, maar niet met mijn linkervoet voor. Dit omdat mijn rechterkant slechter en zwakker is en het achterste been toch meer belast wordt.
Met fysiotherapie ging ik deze week, op een kleine trampoline, trampolinespringen en leerde ik om daarvan af te springen en te landden op 2 benen. De eerste keer zakte ik bijna door mijn benen heen, omdat mijn benen zo’n harde landing op de grond niet meer gewend waren. Na heel veel pogingen lukte het me eindelijk. Ik was best wel even trots op mezelf!
Ik kreeg afgelopen week ook te horen dat de therapie Myro, dit is therapie specifiek voor mijn handen, vanaf volgende week niet meer op mijn rooster zal staan. Dit omdat mijn handen nu goed functioneren. Er zal vanaf volgende week meer gefocust worden op C-Mill, het lopen op de loopband.
Er werd weer volop op mijn balans en het multitasken gefocust. Zo moest ik op een trap staan, maar met allebei mijn voeten op een andere trede, en een bal overgooien met mijn therapeut. Ik merk zelf nog steeds verbetering in mijn evenwicht en ik blijf mezelf verbazen! Nog 3 weekjes knallen!
