Deze week presenteren wij een ReBo-er die zelf in de pen is geklommen! Letty heeft de antwoorden zelf opgeschreven, waardoor haar verhaal mooi en duidelijk naar voren komt. De vrijwilligster (voor al meer dan 40 jaar!) en fotografe houdt er niet van om in de schijnwerpers te staan, dus dit unieke inkijkje is het lezen zeker waard!
Naam: Letty Blanken-de Heij
Leeftijd: 55
Woonsituatie: “In Reeuwijk-Dorp met echtgenoot Willem. Geboren in Reeuwijk-Brug in de Jan van Hoofstraat en op mijn 4e jaar verhuisd naar Reeuwijk-Dorp met mijn ouders, zus en 3 broers. Wij kwamen te wonen in het klooster op de Dorpsweg, waar ook het bedrijf Reprocentrum De Heij werd gevestigd. In 1987 zijn we getrouwd en kregen we 2 zoons (nu 32 en 35 jaar). Zij wonen op zichzelf met hun vriendinnen, hond en 2 katten in Reeuwijk-Dorp en -Brug.”
Favoriete drankje: “Een Radler 0.0. Vroeger luste ik graag een biertje voor de gezelligheid, maar de alcohol heb ik een beetje afgedaan. Radler 0.0 vind ik een lekker alternatief daarvoor.”
‘kom ik nu in de krant?’
1. Waar kennen mensen jou van?
“De meeste mensen kennen mij denk ik van voetbalvereniging RVC ’33 in Reeuwijk-Dorp. Ik ben daar al 40 jaar lid en vrijwilliger. In het begin als barmedewerker wat ik nog steeds doe (met enkele korte onderbrekingen), beginnend clubfotograaf en als spelend lid. Het fotograferen is een uit de hand gelopen hobby, dus mensen zien mij vaak met de camera om mijn nek om allerlei evenementen in het dorp vast te leggen, zoals bijvoorbeeld de sinterklaasintocht of carnavalsoptocht. Maar ook fiets ik regelmatig door het dorp op zoek naar mooie plaatjes van flora en fauna. Ik heb het idee dat ik vroeger een van de weinige mensen was met een camera, nu heeft iedereen een camera of mobiele telefoon waar men foto’s mee maakt. Ik zie het dan ook als een ware hype, hoeveel mensen foto’s aanleveren op de facebookpagina ‘Mooi Reeuwijk’. Of mensen kennen mij nog als medewerker van Kijk op Bodegraven-Reeuwijk, waarvoor ik 17 jaar werkzaam was bij Graficelly. Ik deed o.a. de opmaak van de krant en de advertenties, maakte foto’s als het nodig was en later kwam door ook de advertentie-coordinatie en facturatie bij. Daarvoor was ik werkzaam in het bedrijf van mijn ouders, De Heij Repro, dus de krant (toen nog De Reeuwijker), ging als een rode draad door mijn leven. Als jong meisje moest ik al meehelpen om de krant ‘in te steken’. Het ging er toen heel anders aan toe als nu. Op woensdagmiddag, als de krant intern gedrukt was, moesten de katernen (een katern bestond uit 4 pagina’s) in elkaar worden gestoken, afhankelijk hoeveel pagina’s de krant had, was dat best een klus. Daarna werden er stapels afgeteld voor de bezorgers. Ondanks dat ik de grafische wereld inmiddels al een paar jaar vaarwel heb gezegd, krijg ik soms nog steeds de opmerking als ik van iemand een foto maak, ‘kom ik nu in de krant?’.
2. Hoe ziet een werkdag er voor jou uit?
“Sinds mijn carriereswitch, (ik wilde ‘iets’ in de zorg gaan doen), ben ik anderhalf jaar geleden als vrijwilliger bij Acitiviteitencentrum De Rotonde in Gouda binnengekomen als receptioniste, 1 dagdeel in de week. Niet veel later is daar een dagdeel als assistent activiteitenbegeleider bijgekomen en redacteur van de facebookpagina. Sinds een jaar heb ik een betaalde baan als facilitair medewerker. De Rotonde is een dagbestedingslocatie voor mensen met niet-aangeboren hersenletsel, beginnende dementie of een lichamelijke beperking. De cliënten kunnen hier veel verschillende activiteiten ondernemen zoals sport, fitness, bodyfit, sport & spel; creatieve activiteiten, zoals het werken met speksteen, hout bewerken, keramiek en tekenen/schilderen; koken; werken met computer en tablet met – waar nodig- aangepaste programma’s of hulpmiddelen; yoga en ontspanningsgymnastiek; gespreksgroepen; muziek; recreatieve activiteiten zoals spelletjes of het (samen) lezen van krant of boek of receptiewerk. Ik ben op deze locatie als vrijwilliger binnengekomen, omdat ik na een moeilijke mentale periode en een ongelukje met grote lichamelijke gevolgen, lastig weer aan het werk kwam. Ik ben na een lelijke val 3 keer geopereerd aan mijn knie/enkel en heb een flink revalidatietraject afgewerkt. Hoewel ik bijna alles wel weer kan, is de pijn in mijn knie nooit meer weggegaan. Dat is een ellendig ding. Veel lopen is niet heel fijn voor mij. Daardoor heb ik mijn plannen om in de zorg te gaan werken wel wat aan moeten passen, omdat het fysiek zwaar werk is. Ik werk daar nu 3 halve dagen en dat is pittig genoeg en dat zorgt ervoor dat ik goed moet opletten niet over mijn grenzen te gaan en dat is soms best lastig.”
“Het enthousiasme waarmee de cliënten met hun favoriete bezigheden bezig zijn en omgaan met hun beperking, is ook voor mij een mooi voorbeeld waar je weer positiviteit uit kan halen. Ik zou graag wel weer wat meer uren gaan werken. Wie weet komt er ooit nog iets moois op mijn pad waar ik staan/lopen met zitten kan afwisselen.”
3. Op welke (sport)vereniging heb je gezeten?
“Ik heb bij CKV Reeuwijk een paar jaar korfbal gespeeld. Toen er bij RVC ’33 een damesvoetbalteam werd opgericht, ben ik in het 2e jaar overgestapt. Ik was toen 14 jaar geloof ik. Door de jaren kwam er ook een dames 2 en 3. Ik heb in alle teams even gespeeld. Was geen hoogvlieger, maar kon als voorstopper de bal aardig hard wegschieten. Later, toen de kinderen inmiddels waren geboren, overgestapt naar zaalvoetbal. Dat kwam praktischer beter uit, in de avond voetballen. Herinner me dat we soms op maandagavond om 22.00 uur nog in Schoonhoven moesten zaalvoetballen. Eer dat je dan thuis was, was het ver over middernacht. Toch waren het mooie en vooral gezellige tijden. De laatste jaren ben ik veel bij de fysiotherapeut geweest voor mijn revalidatie en momenteel ga ik al weer een poosje op woensdagavond naar Medical Kinetics bij de oefentherapeut Cesar. Het bestaat uit het aanleren van totaalpatronen die zo zijn samengesteld dat je bij elke oefening het gehele lichaam traint op stabiliteit, kracht en soepelheid. Die oefeningen gaan niet altijd even makkelijk, maar na een serie van een aantal maanden, werpt zeker zijn vruchten af. Nog steeds maakt ik foto’s bij RVC; van het eerste elftal, af en toe een evenement, de Snertloop, en ik sta nog een keer in de maand achter de bar, dat ik doe ik ook al bijna 40 jaar.”
“Ik geloof dat we iets van 200 vrijwilligers hebben bij de vereniging, het is een hele leuke vereniging. De gezelligheid, dat iedereen voor elkaar klaarstaat. Gisteren had ik bardienst, die was afgelopen, en het was niet druk want er was maar een wedstrijd; en toen zat er iemand aan de bar en die zegt: “Ik neem het wel over van je.” Dat is een kleinigheidje, maar dat wordt gewoon gedaan.” Ook is de awardsavond; van elk team krijgt iemand een award uitgereikt, een mooi moment voor de club.’
‘Voetbalfamilie’
4. Waar ben je het meest trots op?
“Uiteraard op mijn kinderen. Zij zijn van kinds af aan ook nog steeds elkaars vrienden. Wat dat betreft mag ik niet klagen, er was weinig ruzie bij ons in huis. De oudste heeft een eigen bedrijf LeMore Media. Hij ontzorgt bedrijven op het gebied van tekst, fotografie en video productie. Dus heeft waarschijnlijk toch wat genen van zijn moeder. Sinds kort werkt hij ook bij Lok Installaties in Bodegraven als marketeer. De jongste zoon is timmerman bij Van Zoest Aannemingsbedrijf in Reeuwijk. Hij zet samen met zijn collega’s de mooiste huizen neer in Reeuwijk. Jarenlang hebben ze samen in het 1e elftal van RVC gespeeld en mooie (en mindere) resultaten behaald. En wat hebben we mooie promotiefeesten gevierd. Qua voetbal de genen van vaders, die speelde lang geleden ook al op zijn 15e in het 1e elftal.”
5. Welk (vrijwillig) project of vrijwilligerswerk zou je nog willen doen?
“Naast het vrijwilligerswerk bij de voetbalvereniging als fotograaf, ben ik een jaar leidster geweest van de Meisjes Junioren, sta ik al zo’n 40 jaar (met een paar onderbrekingen) achter de bar, heb ik jaren in de redactie van het clubblad gezeten, meegewerkt aan jubileumboeken en in 2007 ben ik gestart met het maken van de website en het vullen daarvan in samenwerking met de pr-commissie. In 2020 een half jaar meegelopen in de bibliotheek in Reeuwijk-Brug. Dit was tijdens mijn revalidatie en bleek voor mijn knie niet zo fijn.”
6. Wat kijk je graag op YouTube, Netflix of TV?
“Spelprogramma’s zoals De Slimste Mens en programma’s als ‘ik vertrek’ vind ik wel leuk.“
7. Op welke school zat je?
“De 1e klas van de St. Jozefschool in Reeuwijk-Dorp heb ik doorlopen in het pand achter het klooster bij de katholieke kerk, bij juffrouw Toos. In de 2e klas verhuisden we naar het nieuwe gebouw, waar dorpsschool De Bron nu nog steeds gevestigd is. De middelbare school (MAV0) was de Don Bosco School in Boskoop. School was niet mijn favoriete bezigheid, na de MAVO ben ik dan ook meteen gaan werken in de drukkerij van mijn vader. Heb nog wel wat opleidingen/cursussen gevolgd op grafisch gebied, maar had altijd het idee, dat praktijkervaring voor mij beter werkte.”
8. Wat doe je in je vrije tijd?
“In mijn vrije tijd zit ik veel op de fiets, camera mee, op zoek naar mooie plaatjes en genieten van de natuur. Ik kijk dan ook al weer uit naar de lente, dat vind ik het mooiste jaargetijde. Of een flink pak sneeuw mag ook nog wel, maar dan alleen voor de mooie foto’s.
Afgelopen jaar ook naar de Amsterdamse waterleidingduinen geweest voor de herten, het bos voor het fotograferen van paddenstoelen. Een rondje om de Reeuwijkse plassen, richting Gouda, Haastrecht, Schoonhoven en het Bentwoud in Boskoop. Vlakbij hebben we de proeftuin in Boskoop waar ook elke periode wel iets in bloei staat. De omgeving is zo mooi! En niet te vergeten: de Keukenhof. Heb al twee seizoenen van de kinderen een lentepas voor mijn verjaardag gekregen, zodat ik onbeperkt toegang heb. Duizenden foto’s heb ik daar al gemaakt en kan daar echt van genieten. Ik zorg dat ik voor openingstijd als eerste bij de ingang sta, zo loop ik voor alle andere bezoekers uit. Na een paar uur is mijn knie er klaar mee, zodat ik voor de ergste drukte, alweer naar huis kan, ideaal!
Verder ben ik actief op facebook, en ook van diverse spelletjes op mijn mobiel kan ik genieten, als ik mijn knie toch rust moet geven. Al enige jaren ben ik lid van het Vrouwengilde in Reeuwijk-Dorp. Dat is de volgende fase hé, haha! Ik was er nog niet echt toegekomen om met de activiteiten mee te doen. Maar heb onlangs toch een spelavond meegedaan en voor de eerste keer op maandagavond geklaverjast. Het waren gezellige avonden, dus zeker voor herhaling vatbaar.
9. Waar kom je graag in Bodegraven-Reeuwijk?
“Ik kom graag op het voetbalveld in Reeuwijk-Dorp. Onze zoons spelen allebei bij RVC ’33 in het 1e elftal op zaterdag en het 2e op zondag. Bij het 1e gaan we bijna elke wedstrijd kijken. Ook dan gaat de camera mee voor de actiefoto’s, die ik vervolgens bewerk en op de website/facebook zet. Op de fiets is het plassengebied mijn favoriete rondje.
10. Welke persoon inspireert jou in Bodegraven-Reeuwijk?
“Hier heb ik wel even over na moeten denken, maar op dit moment kan ik eigenlijk niemand anders noemen dan mijn broer Chris, zijn vriendin Christa en de mensen dicht om hen heen. Chris is vorig jaar maart overleden aan ALS, de meest mensonterende spierziekte die er is. De manier waarop hij met zijn ziekte omging, iedereen kan er een voorbeeld aan nemen, altijd bleef hij positief. Hij bouwde een heel netwerk om zich heen. Voor elke klus was er wel iemand waar hij op kon bouwen. Als je spieren je 1 voor 1 in de steek laten en je je helemaal niet meer kunt bewegen, en alleen nog moeizaam kunt praten, dan wordt je wereld heel klein. Heel veel respect voor zijn vriendin Christa, die dag en nacht voor hem klaarstond. Maar ook heel veel vrienden en familie die zo ontzettend veel voor hem en Christa hebben gedaan. Zo fijn dat hij daardoor thuis kon blijven wonen midden in het dorp, waardoor er veel aanloop was. Zijn uitvaart heeft hij zelf geregisseerd. Twee dagen voor zijn overlijden hebben de sprekers hun speech tijdens de generale repetitie en in het bijzijn van Chris al voorgedragen. Wat was hij trots en wat een prachtige woorden, met een lach en een traan. De dag voor zijn overlijden hebben we met de familie nog een aantal mooie en gezellige uren gehad, zo waardevol. Ikzelf had de taak om foto’s uit te zoeken en samen hebben we de kist uitgezocht. Deze was geheel beplakt met foto’s van alle mooie reizen die hij heeft gemaakt. Heel mooi was de uitvaart in de RVC-kantine, waar hij ook vaak te vinden was en in vele commissies heeft gezeten. En ook de stoet mensen vanuit de kantine richting het kerkhof aan de Dorpsweg, heel indrukwekkend. Het was een heftige periode, maar ook mooi. Het heeft zoveel mensen bij elkaar gebracht in het dorp. Er stonden gewoon heel veel mensen voor hem klaar, dat was mooi om te zien.”
…een week met zo’n 60 Reeuwijkers op 1 camping, geweldig, wat een mooie herinneringen.
11. Aan welke vakantie beleefde jij de mooiste herinneringen en waarom?
“De vakanties met het gezin waren altijd heerlijk. Wij gingen altijd kamperen, eerst met de tent, toen de vouwwagen en daarna met de caravan. Vaak gingen we richting Frankrijk, naar Kroatië of bleven in Nederland. Altijd op andere campings, na 1 keer hadden we heel de omgeving wel gezien. We bleven nooit voor de tent zitten, we gingen er altijd op uit om dingen te doen of te zien. Op een gegeven moment was ik klaar met de caravan en gingen we een huisje huren of een geheel ingerichte tent, voor nog meer gemak dus.
Eens in de paar jaar gaan we ook naar Duitsland waar we familie hebben wonen in Neuheilenbach in de Eifel. Ook een prachtig gebied waar het heerlijk toeven is. De afgelopen jaren tijdens corona hebben we een camper gehuurd en zijn met mijn zus en zwager door Nederland gaan toeren. De ene keer richting Friesland, de andere keer richting Zeeland en Brabant. Veel gefietst en veel gezien. Met vriendinnen gaan we al sinds 1987 bijna elk jaar een weekend weg. In het begin waren we heel actief, nu zijn de eisen minder hoog en is een wellness-weekend heerlijk. We huren een steeds luxer huis met voorwaarde dat er een jacuzzi en sauna inzit. We doen spelletjes en drinken en eten gezellig wat. Altijd succes verzekerd! De mooiste herinneringen zijn ook zeker van de laatste jaren. In 2019, 2021 en 2022 zijn we met een grote groep vrienden en familie naar Frankrijk afgereisd voor de Tour Du ALS. Een wandel/fiets/hardloop evenement om geld op te halen voor medicijnen tegen de ziekte ALS. In 2019, toen mijn broer Chris net de diagnose ALS had gekregen, heeft hij zelf nog de 22 km bergopwaarts de Mont Ventoux opgelopen. De tweede keer in 2021 is hij op de hazepino met hulp van de duwers, naar boven gefietst. De laatste keer in 2022 had hij nog zo graag mee willen doen, maar helaas was zijn lichaam op en heeft hij juni niet gehaald. Zonder Chris zijn we toch weer naar Frankrijk afgereisd om nog een laatste keer die pukkel te beklimmen, voor Chris. We hebben die drie keer zulke mooie herinneringen gemaakt en wat een saamhorigheid, een week met zo’n 60 Reeuwijkers op 1 camping, geweldig, wat een mooie herinneringen.”
12. Wat is een belangrijke levensles voor jou geweest?
“Een levensles… Door altijd overal ‘ja’ te zeggen als gevraagd wordt om iets te doen en altijd maar door te gaan, werk en privé, zegt je lichaam op een gegeven moment wel stop. Je wordt vanzelf teruggefloten en dat heb ik aan den lijve ondervonden. Dus tegenwoordig doe ik het ‘rustiger’ aan.”
In Reeuwijk-Dorp zou een buurtwinkel welkom zijn.
13. Wat mis je in Bodegraven-Reeuwijk?
“In Reeuwijk-Dorp zou een buurtwinkel welkom zijn. Dat is een winkel die alleen op vrijwilligers draait. Dat is handig voor de dagelijkse boodschappen, wij moeten toch altijd naar Reeuwijk-Brug, of naar Bloemendaal in Gouda. Voor mensen die geen auto hebben is het lastig, zeker voor de ouderen. Bij de bewonersenquête van het dorpsteam Reeuwijk-Dorp liet 91% van onze inwoners weten graag weer een buurtwinkel in het dorp te hebben en er ook regelmatig graag gebruik van te willen maken. Het dorpsteam heeft deze actie opgepakt en is een onderzoek naar de mogelijkheden gestart. Er zijn diverse gesprekken gevoerd met supermarktondernemers en ook is er gekeken naar vergelijkbare initiatieven in de regio. Zo kwam het dorpsteam in contact met een buurtwinkel in Polsbroek, die al 6 jaar volledig gerund wordt door vrijwilligers. Een interessant alternatief! Als we willen dat de winkel er komt in ons dorp, hebben we een groep enthousiastelingen nodig, die op korte termijn samen aan de slag gaan om die winkel te realiseren. Want, een initiatief als dit slaagt alleen als er voldoende vrijwilligers zijn om een buurtwinkel te realiseren en daarna ook draaiende te houden! Er gaat momenteel een enquête rond waar mensen zich kunnen inschrijven om zich aan te melden voor diverse functies. Met elk uur aan inzet is het dorpsteam al blij. – Inmiddels zijn er voldoende vrijwilligers gevonden.
14. Wat zou je willen veranderen als je burgemeester was?
“Gelukkig ben ik geen burgemeester, maar wens de nieuwe burgemeester wel veel succes. Financieel staan we er niet best dus of er veel te veranderen of te verbeteren valt, is nog maar de vraag. En wandelen in Reeuwijk-Dorp is niet echt interessant. Nu de nieuwe wijk zo goed als klaar is, hebben we wel wat meer mogelijkheden voor een ‘rondje’, maar je moet al snel uitkijken dat je niet voor de sokken wordt gereden.”
Weet jij nog een vraag die we moeten stellen aan een ReBo-er? Laat het weten in een reactie!
Door: Letty Blanken-de Heij
