Hazel de Maar wordt 1e tijdens Indoor Bodegraven

Hazel de Maar sleept afgelopen zondag de eerste prijs in de wacht tijdens het 25^e Indoor Bodegraven. Ondanks dat de 37-jarige Bodegraafse al 32 jaar paardrijdt, bevindt zij zich pas sinds vier maanden in het ‘wedstrijdwereldje’. En dat gaat goed; Hazel verlaat het terrein tot nu toe nooit zonder prijs.

Tijdens haar eerste Indoor-wedstrijd reed Hazel gelijk binnen de L1. ‘’Het was een topervaring! De sfeer was fantastisch en ik kan haast niet geloven dat ik op de eerste plaats ben geëindigd. Als ik eraan terugdenk, kan ik wel huilen van geluk!’’, aldus Hazel.

De liefde voor het paardrijden zit er bij Hazel op jonge leeftijd al ingebakken. ‘’Ik begon al met kabouterlessen voordat ik kon lezen.’’, vertelt ze. ‘’De mogelijkheid om de wedstrijdkant op te gaan bestond vroeger niet voor mij. Dat maakte ook niet zozeer uit; ik ben altijd met plezier blijven rijden. Totdat ik me besefte dat de middelen nu wél binnen mijn bereik liggen. Het balletje ging vorig jaar rollen. Vier maanden geleden stond ik dan eindelijk op mijn eerste wedstrijd!’’, aldus Hazel.

Je zou inmiddels haast denken dat de Bodegraafse nooit anders heeft gedaan! ‘’Het gaat geweldig, elke keer komen we met prijzen thuis. Instructeurs Jeff van de Toorn-Heijstek en Marcel de Bruin betekenen hierin ontzettend veel voor mij. Zonder hen had ik dit punt niet kunnen bereiken! Twee keer per week trainen wij samen. Soms staan we hiervoor om 05:00 uur al op. De overige dagen rijd ik allemaal zelfstandig, met uitzondering van een vrije zondag.’’, vertelt Hazel.

Hazel vormt een topteam met haar paard K-one. ‘’Ook op K-one ben ik supertrots! Het feit dat mijn paard eigen fok is van -onder andere- mijn man Kees-Willem maakt het nóg specialer. De mede-fokkers zijn Jan van Pernis en Monique van der Kleij. K-one is een Dreamboy x Goodtimes.’’, legt ze uit.

Als het aan Hazel ligt, was dit zéker niet haar laatste overwinning! ‘’Er staan nog genoeg wedstrijden gepland. Ik blijf doorpakken en hoop hiermee zo ver- en hoog mogelijk te komen in het rijden!’’, sluit ze af.

Tekst: Isa Smeele