Huisje, boompje, beestje blijkt zo vanzelfsprekend nog niet. Daar weet de dertigjarige Sandy Verheul uit Bodegraven alles van. Samen met haar twee kinderen (10 & 2 jaar) woont ze noodgedwongen bij haar moeder. Al jarenlang wordt ze in haar zoektocht van het kastje naar de muur gestuurd. Daarom komt Sandy nu in actie.
De druppel was een uitnodiging voor een informatiebijeenkomst over huisvesting van statushouders. ‘’Ze willen woonruimte beschikbaar stellen voor zes man in de pastorie naast de St. Willibrorduskerk. Als instanties je al jarenlang afwimpelen, voelt dat als een steek. De woningcorporatie vertelde mij ‘dat ik dan maar geen kinderen op de wereld had moeten zetten.’ Dan was ik wél in aanmerking gekomen voor een woning’’, aldus Sandy.
Geen vertrouwen
Al zo’n acht jaar staat Sandy ingeschreven bij Woningnet. Sindsdien zet ze alles op alles om een plekje voor zichzelf te vinden. Dagelijks reageren op advertenties, gesprekken aangaan met instanties; niets werkt. Ze kan geen excuus meer horen. ‘’op mijn 27e viel ik nét buitenboord, zeiden ze. Ik zou wel slagen als ik dertig werd.’’ Maar eenmaal daar begint de cyclus opnieuw. ‘’Nu hoor ik ineens dat ik moet wachten tot mijn 35e. Op deze manier verlies ik al mijn vertrouwen.’’
Vastzitten
Woongroepen zijn voor haar gezin geen optie en alle bestaande woningen zijn te duur. ‘’Alles voelt krom. Mijn moeder en ik hadden een ‘doorstroomplan’: zij naar een kleiner huis, ik blijf hier. Maar volgens de regeltjes mag ik ons huis niet overnemen. En dat terwijl het wél jaren onder mijn naam mocht staan! Als er niets verandert, zitten we vast totdat mijn dochter vijftien is’’, legt Sandy uit. Daarom komt ze nu in actie.
Demonstratie
Vanavond protesteert Sandy voor de kerk. Het lijkt erop dat haar actie groter zal uitpakken dan gepland. ‘’Ons verhaal maakt veel los. Mensen sluiten zich aan. Ik heb weinig verwachtingen van de avond. Het belangrijkste vind ik dat onze stem gehoord wordt. Ondanks dat ikzelf niet in aanmerking kom voor het wooninitiatief in de pastorie, zijn er genoeg Bodegraafse jongeren waarbij dit wél het geval is. Daar gaat het mij om. Ik gun iedereen een fijne plek, maar wat mij betreft horen inwoners van ons dorp op plek één.’’
