“Ik heb al drie jaar mijn huisje in Bodegraven, maar ik heb er eigenlijk alleen maar gewoond toen Vica bij me was.” Anne is 22 jaar en heeft naast PTSS Asperger, een vorm van autisme. Om haar te helpen kreeg ze via Stichting HondZorgt hulphond Vica. Door de hulp van het hondje had ze minder angsten en paniekaanvallen zodat ze op zichzelf kon wonen en activiteiten kon ondernemen. Nu is Vica overleden aan een zeer zeldzame ziekte en wordt via HondZorgt geld ingezameld voor een nieuwe hulphond voor Anne, zodat ze weer een normaal leven kan leiden.
Alsof je op een luik staat en het gaat open en je valt in een heel groot zwart gat
Inslapen
“We waren bijna klaar met de opleiding van Vica tot hulphond. Toen werd ze gesteriliseerd, maar bij de operatie kwamen ze er achter dat Vica eigenlijk hartstikke ziek was”, aldus een verdrietige Anne. “Het bleek een zeldzame aandoening te zijn.” Het was moeilijk voor Anne om te horen dat haar hulphond het niet ging redden. “Dat is rampzalig. Alsof je op een luik staat en het gaat open en je valt in een heel groot zwart gat”, aldus Anne. Het raakt haar, en haar moeder. Vijf weken later werd het hulphondje, dat een paar maanden in Anne’s bezit was, ingeslapen.
Geen vergoeding
Een hulphond wordt, ondanks de vele voordelen voor sommige mensen met autisme, niet gedekt door de zorgverzekering. “De gemeente, de WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteuning) en de zorgverzekering verwijzen ons steeds naar elkaar door”, aldus Anne. Anne heeft veel gespaard voor trainingskosten en dit ook uitgegeven aan de training van Vica. Ook de ziektekosten aan het einde van het leven van het hondje zijn haar bankrekening niet in de koude kleren gaan zitten. Nu is Vica er niet meer. “Het geld is echt op. We hebben nu zo’n 5000 euro nodig voor een nieuw hondje en training, zodat ik weer een leven kan krijgen.”
Hulphond als medicijn
Anne woont op dit moment opnieuw in bij haar moeder in Gouda. Ze kan niet alleen wonen door haar aandoeningen. Anne maakt een rustige indruk, maar dat is niet hoe ze zich voelt. “Ze staat nu ook weer strak van de medicijnen”, aldus haar moeder. Medicijnen waren niet meer nodig toen hulphond Vica er was voor Anne. “Ik ben snel overprikkeld, maar de hond zorgde dat ik minder prikkels kreeg en ze beter kon verwerken. Zo kreeg Anne geen ‘meltdown’ of burnout.” Het hondje trekt in drukke situaties bijvoorbeeld aan de halsband, zodat Anne letterlijk uit de drukte wordt getrokken. “Vica zorgde er voor dat ik op mezelf kon wonen en zelfstandig naar buiten kon. Ik kon zelfs naar de Schouwburg, dat was echt een hoogtepunt”, vertelt ze trots. “Maar nu is ze er niet meer.”
Vica en Anne met Karin Bloemen
Van de 16 maanden die Vica heeft geleefd heeft ze 9 maanden bij Anne gewoond. Ze hebben samen een intensieve training achter de rug bij HondZorgt. Nu wil Anne een nieuwe hulphond en HondZorgt wil haar daar bij helpen; ze hebben inmiddels een nieuw hondje voor haar gevonden. Wel is er geld nodig voor de training van de hond tot hulphond, zodat hij Anne echt kan gaan helpen in haar dagelijks leven. “Het zou fijn zijn als Anne weer op zichzelf kan wonen en niet bij mij hoeft te wonen, het is zwaar”, vertelt haar moeder. “Dat is niet leuk voor een jonge vrouw.”
Doel
Anne denkt er over na hoe het is om weer een hulphond te hebben en weet goed wat haar doel is. “Een zoveel mogelijk normaal leven leiden. Weer hier zelfstandig in Bodegraven kunnen wonen, dagbesteding of werk kunnen gaan doen. Weer een sociaal leven opbouwen. Ook wil ik de dingen doen die voor normale mensen heel normaal zijn, zoals naar een bioscoop of naar verjaardagen.”
De spullen van de inmiddels overleden Vica
Wil je doneren?
Dat kan via:
NL87KNAB0256312982
Ten name van: HondZorgt
Ovv: Anne
Door: Anne van Schothorst
Foto close-up van Anne en Vica: Cockie Rietveld
