“Je verliest je moeder en oma natuurlijk, dat is verschrikkelijk.” Yvonne Keijzer (58) uit Bodegraven is terminaal ziek. Haar zus regelde daarom dat ze met Stichting Ambulance Wens Nederland nog voor een laatste keer op pad kon naar het stadion van Feyenoord. De voetbalclub, waar ze al haar hele leven fan van is.
Rotterdamse sfeer- en gangmaker
Dochters Evelien en Patricia zitten naast elkaar achter de telefoon. Ze vertellen over hun moeder, en de ziekte die zo plots werd ontdekt. Patricia: “Mijn moeder is een echte Rotterdamse. Als zij binnenkomt, weet iedereen dat ze er is. Echt een sfeer- en gangmaker.” Yvonne heeft veel vrienden. Het hele huis staat vol bloemen en kaarten. “Zelfs oude werkgevers vragen of ze nog op bezoek mogen komen. Dat hoor je niet vaak” vertelt Evelien. In de lockdown verhuisden dochters Patricia en Evelien beiden naar en binnen Bodegraven. Moeder Yvonne paste dan op hun kinderen. Patricia: “Zonder haar hadden we dat echt niet gered.” Wegens diezelfde lockdown raakte Yvonne haar baan in de catering kwijt. Dat was haar lust en haar leven, “mijn moeder houdt enorm veel van koken”, aldus Evelien. Als ontbijtkok in hotel Huis ter Duin te Noordwijk kwam Yvonne geregeld voetbalspelers tegen.
Twee maanden
Twee maanden geleden op 25 maart kreeg Yvonne te horen dat ze terminaal ziek is. De galwegkanker bleek, ondanks verwijdering van de galblaas, uitgezaaid te zijn. Evelien: “Binnen twee maanden is ze eigenlijk van heel actief naar bijna niks gegaan. Het is echt bizar hoe snel dat gaat; die ziekte is zo grillig. Je verwacht het niet. Je verliest je moeder en oma natuurlijk, dat is verschrikkelijk. Zeker zo jong. Ze is 11 mei nog 58 geworden.”
Veel praten
Hoe moeder Yvonne daarmee omgaat? “Ze probeert zich echt voor iedereen sterk te houden. Ze heeft een instelling van: ‘niet lullen, maar poetsen.’ Mijn moeder is echt heel nuchter. Ze heeft er specifiek voor gekozen geen chemotherapie te doen. Ze is gegaan voor kwaliteit. Dat is wat haar wens ook was; gewoon proberen zo goed als mogelijk er doorheen te gaan.” Evelien, die het zorgende karakter van haar moeder overgenomen heeft als verpleegkundige, verzorgt haar moeder volledig. Het team van de Vierstroom helpt twee ochtenden: “dat doen ze echt heel goed.” Hoe ze de tijd als familie met elkaar doorbrengen? Evelien: “Veel praten met elkaar, dat wil ze ook. We zijn volledig en met alles open, ook naar de kleinkinderen toe. Het is belangrijk dat dat goed wordt gedaan.”
Feyenoord-fan
Yvonne, die haar dochters achterna is gereisd en inmiddels nog geen jaar in Bodegraven woont, heeft een grote passie: de liefde voor Feyenoord. “Haar ouders waren ook Feyenoord-fan. Ze kwamen van Rotterdam-Zuid en dus is mijn moeder dicht bij het Feyenoord stadion grootgebracht.” Hoe vaak moeder Yvonne in De Kuip was? “Elke zondag als het effe kan” vertelt Patricia, die net als haar moeder fanatiek supporter is: “ik en mijn moeder hebben 21 jaar lang een seizoenskaart gehad.” Yvonne zou “altijd nog naar De Kuip willen. We hadden nooit gedacht dat dat nog had gekund.”
14 mei was het zo ver. Stichting Ambulancewens nam Yvonne, haar zus Sylvia en dochter Patricia mee naar De Kuip. “Het was een gedenkwaardige dag: op 14 mei 2017 werd Feyenoord landskampioen. Dat je precies op die dag vier jaar later nog eens naar het stadion kan, is heel mooi. Het was ook heel emotioneel. Het was vermoeiend voor mijn moeder, maar ze heeft echt volop genoten. Het was vooral ook heel bijzonder om op het veld te komen, wat echt een heilige grond is. Het was echt heel fijn om nog een keer op de plek te zijn waar we zo vaak geweest zijn.” Maar: “gewoon het idee dat ik straks nog een keer naar het stadion ga en dat dan zonder haar moet, lijkt me heel zwaar.”
Kiezen voor het ‘nu’
Na het uitje naar De Kuip zijn ze nog met de hele familie bij De Molen in Bodegraven wat gaan drinken. “Mijn moeder wil altijd met iedereen bij elkaar zijn.” Wat dochters Patricia en Evelien meenemen van hun moeder in hun leven? Evelien: “Niet opgeven, maar doorgaan.” Patricia: “Ik heb van haar geleerd: accepteer hoe het leven komt. Hup, schouders eronder en weer doorgaan. Ook dat ze niet koos voor chemo, maar voor het nu.”
Door: Anne van Schothorst
