Shannen Bulk is een week geleden vrijdag naar Kroatië om daar verder te revalideren bij een kliniek gespecialiseerd in neurologie en neurorevalidatie, waar ze onder andere werken met robots. Bodegraven-Reeuwijkers kunnen zelfs een beetje mee: de ervaringen die Shannen daar opdoet houdt ze voor ons bij in een blog. Vandaag de 1e!
Vrijdagochtend 11 december 6:00 uur was het zover. M’n moeder en ik vertrokken met een volle kofferbak incl. de achterbank vol met spullen naar Zagreb. 6 tot 8 weken is lang dus er moesten veel spullen mee incl. spullen (printer, laptop en diverse mappen) voor mama’s administratieve werk. De reis verliep soepel, zonder files.
Rond 18:00 uur stopten we in Graz – Oostenrijk. Het was nog +/- 200 km – 2,5 uur rijden. We zouden ook door kunnen rijden naar Zagreb, maar we waren het zat en het was inmiddels donker. Ik boekte onderweg via Booking.com een hotel voor die avond. Je mocht alleen gebruik maken van het hotel als je grondige redenen had. Eenmaal bij het hotel moest ik dus ook mijn papieren laten zien. Van het revalidatiecentrum heb ik een toestemmingsbrief gekregen dat mijn moeder en ik mogen reizen. In Oostenrijk is de horeca ook volledig dicht en ze boden geen avondeten in het hotel aan. Wel konden we via de Oostenrijkse Thuisbezorgd.nl eten bestellen. Dit deden we ook en we bestelden een pizza. Erg bijzonder om in een hotel op deze manier je avondeten te bestellen. Na het avondeten hebben we nog een spelletje gedaan en zijn we gaan slapen. We waren kapot.
Zaterdag 12 december
Deze ochtend werden we rond 07:30 uur wakker en zijn we ons klaar gaan maken. Rond 8:30 uur hebben we ontbeten en daarna hebben we een klein stukje gewandeld in Graz. Rond 10:00 uur hebben we de reis naar de kliniek in Zagreb voortgezet. Eenmaal in Slovenië werd ik gebeld door een onbekend Kroatisch nummer. Het was een jongeman die vertelde dat hij bij de polikliniek/mijn appartement zou zijn bij aankomst voor o.a. de sleutels. Mijn appartement zit in hetzelfde gebouw als het revalidatiecentrum. Ik ga trainen op de 1e en 2e verdieping en ga wonen op de 3e verdieping van dit gebouw. Hoe chill!
Bij de Kroatische grens moesten we ons paspoort laten zien en het document. Ik informeerde deze jongeman dat we rond 12:00 uur in Zagreb zouden zijn. Eenmaal in Zagreb werden we ‘’warm’’ onthaald door allemaal vlaggen van o.a. Kroatië aan masten langs de weg.
Aankomst
Toen we bij de kliniek aankwamen hielp hij onze bagage naar de kamer te brengen. Ik stond even bij de auto om wat te pakken, toen een vrouw die wegging mij aansprak. Ze vertelde dat ze hier een aantal weken had gezeten met haar zoon. Haar zoon is na dit traject een heel andere jongen (in positieve zin) geworden en de kliniek heeft goed werk verricht! Ze wenste mij heel veel succes. Dit gesprek deed mij goed. Ook al heb ik nog steeds geen (hoge) verwachtingen van dit traject. Iemand heeft mij ook ooit gezegd: ‘Je moet geen te hoge verwachtingen van mensen of dingen hebben. Je kan alleen maar teleurgesteld worden’.
De spullen waren eenmaal op de kamer en we kregen een rondleiding door het gebouw. Ik zag toen ook de ruimtes waar ik maandag 14 december ga starten en zag medepatiënten aan het werk. Zo spannend!
Mooie verrassing
We hebben na de rondleiding ons appartement ingeruimd. Onder het inruimen werd ik verrast door een bijzettafeltje gevuld met cadeautjes en kaarten van mijn 6 beste vriendinnen. Pff daar werd ik wel even emotioneel van. Ook het idee dat deze verrassing in mijn huis heeft gestaan, ergens in de auto lag, mee heeft gereisd naar Kroatië en ik niets door heb gehad. Een hele leuke en waardevolle verrassing! Ook vriendinnen van m’n moeder hadden cadeautjes in gepakt en met de instructie: ‘Pas openmaken in Kroatië’. Het leek wel een verjaardag, alleen zonder gasten hihi.
Daarna zijn we wat boodschapjes gaan doen, hebben we een film gekeken via Netflix en zijn naar bed gegaan. Dit was een mooie eerste dag met veel indrukken en emoties. Iets wat mij door mijn NAH nog erg moe maakt.
Zondag 13 december
Om half 9 werd ik pas wakker, dat gaf wel aan hoe moe ik was. Deze dag begon rustig, als een typische zondag. Na de lunch zijn we buiten de omgeving gaan verkennen. We zitten vlakbij diverse supermarkten en een groot warenhuis. Een soort Bijenkorf. We zitten ook vlakbij een indrukwekkend gebouw: ‘ Croatian Society of Fine Artist’. Het is de thuisbasis voor kunstenaars en in het Kroatische volksmond wordt het: džamija genoemd. Dat betekent moskee. We hebben vandaag weer wat kleine boodschappen gedaan en een stuk gewandeld.
Maandag 14 december begon mijn avontuur pas echt en dit lezen jullie volgende week op Rebonieuws.nl! Spannend dus.
Lieve groetjes van mij,
Shannen
