Ze is een “gezelligheidsmens”, eigenaresse van ontwerpbureau Graphic Design en komt oorspronkelijk uit Driebruggen. De inmiddels net 50-jarige houdt van haar gezin en is geïnspireerd geraakt door haar vader, die ze erg mist. De ReBo-er van deze week is: Claudia Kastelein!
Naam: Claudia Kastelein
Leeftijd: “Ik ben net 50 geworden”
Woonsituatie: “Aan de Noordzijde, met mijn man John en twee kinderen: Jill en Jimmy. We hebben vissen, hamsters en vogels, al doen mijn man en kinderen daar meer mee dan ik.” lacht ze. “Een jaar geleden hebben we dit huis kunnen kopen van mijn moeder. We koesteren hier veel mooie herinneringen.”
1. Waar kennen mensen jou van?
“Ik kom van oorsprong uit Driebruggen en woon inmiddels twaalf jaar in Bodegraven. Mensen kennen mij misschien ook van mijn ontwerpbureau, want we hebben veel opdrachtgevers uit onze gemeente, zoals Huis van Alles, BC De Markt, Kiela BV, Vergeer Planontwikkeling, Vergeer Bouw, IFY!, De Koning makelaars, maar er zijn er nog veel meer. Misschien ken je mij van de Da Costaschool op het schoolplein, het hockeyveld HRCB, de Reeuwijkse Ondernemersvereniging of gewoon uit de buurt.”
2. Hoe ziet jouw werkdag eruit?
“Haha, momenteel wijkt die wel iets af van die van de afgelopen 28 jaar, kan ik je zeggen. Door de huidige situatie run ik momenteel ’s ochtends een schooltje hier in huis en geef ik les aan Jill en Jimmy.” Daarnaast runt ze haar bedrijf samen met haar collega’s Femke en Amy. “Ons werk bestaat uit het ontwerpen van brochures, magazines, websites, logo’s, advertenties, digitale nieuwsbrieven, flyers, beletteringen et cetera. Ik schrijf de plannen, en één van mijn collega’s werkt het creatief uit. We zijn flink aan elkaar gewaagd en met drie creatieve dames op een kantoor mondt dit nog wel eens uit tot een gezonde discussie. Dat moet kunnen, want we hebben alle drie voor ogen dat het resultaat top moet zijn.”
3. Waar ben je het meest trots op?
“Privé op mijn twee leuke kinderen natuurlijk. Daarnaast op mijn bedrijf: dat we het vertrouwen van opdrachtgevers krijgen –soms al meer dan 25 jaar- om een communicatiestuk op te pakken vind ik zó gaaf. Ook ik ben trots op mijn man, die heeft dagelijks met me te dealen, haha! Ik ben veel weg en druk met de zaak, dan heb je iemand nodig die achter je staat en je af en toe tot de orde roept als het te veel wordt.“
4. Aan welke vakantie beleefde jij de mooiste herinneringen en waarom?
“Samen met mijn man en kids hebben we gebackpackt door Vietnam, wat veel indruk heeft gemaakt. We hadden ongeveer drie weken non-stop regen, maar reisden stug en zeiknat door door. Tijdens een tracking door de bergen glibberden we over modderige natte bergpaden. We sliepen in een ‘home stay’. Dat bleek een oude smerige boerderij te zijn waar we met nog 16 anderen op de zolder van een schuur sliepen, met de matrassen tegen elkaar aan. Dat maakt dat je zo’n reis nooit meer vergeet. Zeker als je daar dan in het donker ligt en je zoontje opeens zegt, ‘papa, denk je dat hier ook van die grote spinnen zitten?’ Brr!” Ze vertelt ook over het “sprookjesachtige plaatsje” Hoi An, waar ze een ander gezin uit Bodegraven tegenkwamen. “We zijn een paar dagen met elkaar opgetrokken, echt leuk!”
“De contrasten zien en de indrukken die samen met je gezin opdoet, zijn voor het leven.”
5. Wat was vroeger je droom?
“Als kleuter reed ik met mijn driewieler al over de bouwplaats van het bouwbedrijf van mijn vader en oom, mijn droom was: in de bouw werken.” Toen ze van haar vader vernam dat zijn werk met name uit calculeren bestond, dacht ze: “Dat is toch niet helemaal mijn ding.” Al snel begon ze haar eigen zaak. “Mijn eerste klant was het bouwbedrijf van mijn pa. Inmiddels heb ik dagelijks te maken met de bouwsector. Voor nieuwbouwprojecten tuigen we de complete communicatie op. Dus is mijn droom werkelijkheid geworden? Ja, eigenlijk wel!”
6. Wat doe je in je vrije tijd?
“Ik ben een gezelligheidsmens, het liefste spreek ik af met mijn familie en vrienden. Lekker beetje kletsen, wijntje erbij. Ik heb een hechte band met mijn familie, dus ik ben ook veel te vinden bij mijn zussen, broer en moeder. Verder lees ik veel en ben ik gek op Netflix; heerlijk om op de bank te liggen en samen met mijn man series te kijken.”
“Als je dit van dichtbij meemaakt wil je niets liever dan dat er een medicijn wordt gevonden.”
7. Welk vrijwilligersproject zou je nog willen doen?
“Ik collecteer voor KWF Kankerbestrijding, maar ik zou nog veel meer willen doen. Ik heb mijn vader en beste vriend verloren aan kanker, mijn moeder is ook al lang ziek. Als je dit van dichtbij meemaakt wil je niets liever dan dat er een medicijn wordt gevonden.”
“Daarnaast jeuken mijn handen om het straatvuil op te ruimen. Wat laten mensen een troep achter op de straat zeg!”
8. Welke persoon inspireert je in Bodegraven-Reeuwijk?
“Mijn vader inspireerde mij, helaas is hij 3,5 jaar geleden overleden. Als ik met hem sprak over ideeën, problemen die ik had, of over iets wat liep op de zaak, kwam hetgeen hij zei bij mij binnen, ik begreep het direct. We hadden een vergelijkbare manier van denken, ons waardenpatroon kwam overeen. Ik heb enorm veel van hem geleerd. Daar ben ik hem dankbaar voor.”
“Uit het dorp inspireert Esther van Eijk mij, eigenaresse van IFY!, voorheen De Klaproos in Bodegraven. Toen ze verhuisde naar de Tolstraat hebben we voor haar het logo en huisstijl gemaakt. Ze heeft een knap lastige start gehad, maar gelukkig gaat het nu goed. Dat heeft puur met haar ondernemende instelling en creativiteit te maken, die ook is terug te zien in haar prachtige boeketten!”
“als je echt iets wilt, kun je vaak meer dan je denkt”
9. Wat kijk je graag op youtube / Netflix?
“Oei, dat is best veel, haha. Mijn man en ik kijken bijna iedere avond wel een Netflixje. Peaky Blinders, Better call Saul, Ozark, The Bridge…”
“Vaak heb ik gedacht; ‘ik kom die berg nooit op’”
10. Wat is een belangrijke levensles voor je geweest?
“Dat als je echt iets wilt, je vaak meer kunt dan je denkt. Dat bleek toen ik een aantal jaren geleden begon met wielrennen. Ik was helemaal niet sportief, maar kocht een oude racefiets op Marktplaats. Toen ik dat aan mijn moeder vertelde vroeg ze of ik voor haar de Alpe d’Huez wilde fietsen. Ik schoot echt in de lach omdat ik toen amper bewoog, maar het was dus geen geintje van haar.”
“Maandenlang ben ik gaan trainen, ik heb wat gescholden op die fiets. Vaak heb ik gedacht; ‘ik kom die berg nooit op’, maar ik zette door. Toen het zo ver was beklom ik de Alpe d’Huez twee keer op dat oude barrel en we haalden met ons team ook nog eens een ton op voor het goede doel. Dat was prachtig!”
