Aad Hulst, geboren in 1935 in Rotterdam en nu woonachtig in Oudewater heeft een voor zijn familie belangrijk “herkenningsdeuntje”, met hulp van glaskunstenaar Marry Buiks uit Bodegraven, vast laten leggen in glas voor het nageslacht.
Kort voor het uitbreken van de 2e Wereldoorlog werd het deuntje in de familie van zijn moeder (den Ouden) gemaakt. Volgens Aad was dit vermoedelijk vanwege het feit dat de oorlogsdreiging voelbaar was en de familie behoefte had aan een herkenningsfluitje zodat men wist “ik kom er aan”, goed volk.
In de tijd dat Nederland bezet was gebruikte de familie dit deuntje. Aad woonde toen in Rotterdam. Hij hoort nog steeds de bommen fluiten. Als kleine jongen was zijn slaapplek in de badkamer en onder zijn bed zaten zijn oom/ broer ondergedoken.
Regelmatig werd hun huis bezocht door Duitsers en zo jong als hij toen was wist hij toch zijn mond te houden. Het fluitje werd door de leden van de familie niet alleen gedurende de oorlog gebruikt maar ook nu fluit Aad, zijn zoon en de rest van de familie nog steeds dit herkenningsdeuntje naar elkaar.
Om er zorg voor te dragen dat dit, levensreddend, melodietje niet wordt vergeten heeft Aad besloten om dit deuntje voor het nageslacht te laten vereeuwigen. Omdat hij veel affiniteit heeft met glas was het voor hem al gelijk helder dat het melodietje in glas gemaakt moest worden. Met dit idee kwam Aad bij de Bodegraafse glaskunstenaar Marry Buiks.
Het plan hebben ze uitgewerkt en met de nodige hulp van Marry is uiteindelijk een prachtig object tot stand gekomen. Het object zal in eerste instantie nog aan de wand bij Aad komen te hangen. Vervolgens zal het zijn weg in de familie gaan vinden waarbij het glasobject en het verhaal achter het deuntje van de familie den Ouden wordt overgedragen aan volgende generaties. Een verhaal om niet te vergeten.
Ingezonden bericht
