Een aantal maanden geleden kwam een ongeruste inwoner naar mij toe. ‘Annemarie, ik maak mij grote zorgen over onze bibliotheek. De kinderboekenafdeling is inmiddels verhuisd naar de scholen. De boeken die over waren gingen daarbij pardoes de papierversnipperaar in. Nu hebben we nog maar een klein kinderhoekje en daar waar moeders vroeger gezellig met de kids naar de bib kwamen is het nu maar een stille boel.
Als je het mij vraagt een gemiste kans. In een klein dorp zoals Reeuwijk kan een levendige bibliotheek zoveel meer betekenen voor een gemeenschap dan alleen een plek waar je boeken leent. Een ontmoetingsplek voor alle leeftijden of een stimulerende plek voor peuters met ouders die onze taal nog niet zo machtig zijn of misschien wel een veilige plek voor kids die het thuis niet zo makkelijk hebben. Lekker even wegdromen in een leeshoek met een kopje thee.
Daarom is het des te verbijsterend dat juist de jeugdzorg de grootste concurrent van onze lokale bibliotheek dreigt te worden. Die portefeuille is namelijk een aantal jaren geleden doodleuk door onze overheid over de schutting op het bordje van de gemeente gegooid. Dat zou effectiever zijn, had men in Den Haag bedacht. Extra geld meegeven was bovendien niet nodig. Een gemeente zit nu eenmaal dichter bij de voordeur en kan daarom sneller ingrijpen als het mis gaat. Maar al te graag zag men over het hoofd dat het echt niet de wethouder zelf is, die achter die voordeur komt kijken, maar nog altijd die hulpverlener wiens rekening toch echt betaalt moet worden.
Een doodordinaire bezuinigingsronde, listig verpakt en de burger betaalt alsnog. Nu bij gemeentes flinke tekorten zijn ontstaan op die jeugdzorg, dreigen extra verhogingen van de lokale lasten inclusief forse bezuinigingen, waarbij met stip boven aan het sluiten van lokale bibliotheken wordt genoemd.
Nu ben ik geen politicus, maar vooral een pragmaticus. De deuren van onze eigen bib, die nu al een langzame dood dreigt te sterven, zullen dan vrij makkelijk te sluiten zijn. Terwijl met een beetje slim beleid het juist een enorm kans kan zijn voor een kind dat wel een beetje hulp kan gebruiken om straks misschien toch nog op zijn beentjes terecht te komen.
Lijkt me bovendien een stuk gezelliger dan weer een ‘blik dure hulpverleners’ open te trekken, maar daarom ben ik waarschijnlijk ongeschikt voor de politiek. Ik hou van oplossen en verbinden, niet van bezuinigen.
