“Wat is er toch aan de hand binnen onze gemeente?” Dat vraagt het B.I.R. zich inmiddels hardop af. Het oud-Hollandse gezegde Wie betaalt die bepaalt gaat in onze gemeente in ieder geval niet op. Werd het woord ‘burgerparticipatie’ tijdens de verkiezingen vaak in de mond genomen. In de praktijk hebben we helaas te maken met die spreekwoordelijke speld in de hooiberg.”
Inwoners en belanghebbenden worden nauwelijks structureel betrokken bij belangrijke besluiten. Klankbordgroepen worden net zo hard van tafel geveegd als dat ze worden ingesteld. Besluiten worden het liefst achter hermetisch gesloten deuren genomen. Het gevolg: onvrede, onrust en onbegrip. De 3 o’s en alleen maar verliezers. Ondertussen wordt er met geld gesmeten, want gaat het mis dan kun je als bestuur nog altijd ongestraft graaien in de beurs van inwoners door de lokale belastingen te verhogen.
“De burgemeester noemt onze gemeente een van de mooiste in de wijde omgeving, maar heeft onze burgervader de afgelopen zomer wel over de Raadhuisweg/Zoutmansweg gereden. Een totaal verloederde puinhoop, waar het onkruid tot aan je oksel stond. Toch is de besluitvorming opnieuw uitgesteld”, betreurt het B.I.R.
Maar liefst vijf avonden lang zaten vrijwilligers onder leiding van een extern ingehuurd en onafhankelijk verkeerskundig bureau aan tafel en beoordeelden opnieuw alle mogelijke varianten op wenselijkheid en veiligheid. Maar toen de uitkomst van dit overleg een aantal politieke partijen niet paste, verklaarde men de klankbord ineens onkundig en slecht geïnformeerd en verdween het advies naar de zijlijn.
De lijst met bodemloze en ondoordachte projecten is even verbijsterend als lang. Het “nieuwste drama van de week” is het Polenhotel. Begin oktober liet de wethouder weten op zoek te zijn naar een oplossing. Je zou zeggen een mooi moment om ook met de bewoners in de directe omgeving te gaan praten. Niets is minder waar. Men hield de plannen liever geheim en de particuliere kopers op de locatie Vrijveld mogen nu opdraaien voor de rekening.
Of het nu over arbeidsmigranten, Loetje, laad- en losplaatsen of de herinrichting van het Treebord gaat, de inwoner wordt gewoon niet serieus genomen. Dure tekeningen verdwijnen linea recta in de prullenbak en bouwwerken moeten in sommige gevallen zelfs worden afgebroken omdat de gemeente niet aan de vergunningsplicht voldoet. Als laatste redmiddel zien wanhopige burgers zich steeds vaak gedwongen om de gang naar de rechter te maken. In de gangen van de rechtbank vraagt men zich inmiddels af waarom onze gemeente zijn zaakjes niet op orde heeft.
‘Dan hebben we nog niet eens het afvalbeleid genoemd’ vervolgt het B.I.R. ‘De gemeente noemt dit rustig een groot succes. Ondertussen wordt de dienstverlening beperkt, de interne organisatie schijnt een puinhoop te zijn en de inwoner krijgt een fikse verhoging voorgeschoteld’.
Is de gemeentelijke organisatie inmiddels alle structuur kwijt? Of zijn er hier andere dingen aan de hand? Maatregelen worden toegezegd, maar vrijwel nooit nagekomen. Kritiek hierop wuift men net iets te happig weg onder verwijzing naar het Democratisch mandaat.
“Daarom hebben we de verkiezingsprogramma’s er maar weer eens bij gepakt, besluit het bestuur. Er is ons van alles beloofd, maar een blunderend bestuur stond er toch echt niet bij.”