Om maar met de deur in huis te vallen: ik voel niets voor een fusie van onze gemeente met Waddinxveen. De aanleiding om dit te schrijven is het feit dat de burgemeester van Waddinxveen zijn vertrek heeft aangekondigd eind van dit jaar. Dat kan altijd een moment zijn om een waarnemer te benoemen met een fusie-opdracht. Al eerder was dit aan de orde, maar toen pakte een referendum over een fusie met Gouda negatief uit. Dat sentiment leeft nog. En mochten het weer aan de orde zijn, dan moet Waddinxveen maar kiezen tussen Zuidplas en Gouda, maar niet voor Bodegraven-Reeuwijk.
Ooit gaat het er weer van komen, een volgende gemeentelijke schaalvergroting. In het regeerakkoord van het huidige kabinet Rutte staat het zelfs al. Dat alle gemeenten moeten groeien tot tenminste 100.000 inwoners. Maar dit is keurig in de ijskast verdwenen. Ik ben er ook niet voor, want het nadeel dat bestuurders anoniemer worden en hun eigen omgeving slechter kennen is te groot. Lokale bescherming, elkaar kennen, erbij horen: in deze wereld van mondialisering en snelle veranderingen is dit belangrijk. Dus hou het klein en gekend. Dus geen Waddinxveen erbij.
Maar omdat het er ooit wel van gaat komen moeten we anticiperen: onze organisatie-vorm versterken, waarin de gemeente dienstbaar is aan dorpen, die hun eigen Huis van Alles hebben, en hun eigen dorpsoverleg. Voor we gaan fuseren moet dat nog groeien en bestendigen. En daarna moeten we kiezen voor opschaling in een richting die bij onze cultuur past. De keuze naar de regio die de Rabobank ons is voorgegaan: ineens samen met Woerden, Nieuwkoop en Ronde Venen tot één grote Groene Hart Gemeente, gebaseerd op zelfbewuste, krachtige dorpen. Maar nog even uitstellen, niet te snel.
Ingezonden bericht
