Waarschuwing: in dit artikel komen gevoelige onderwerpen als suïcidaliteit, depressie en pesterijen aan bod.
Wat valt er te halen uit de zwaarste periode van je leven? Als het aan Maxime van der Neut ligt; heel veel kracht en inspiratie. De 23-jarige Bodegraafse kampt in haar tienerjaren met pesterijen en depressie. Zoals ze destijds haar eigen begrafenis inbeeldde, lacht ze vandaag vol levenslust haar bruisende toekomst tegemoet. Hierin gebruikt ze haar ervaringen én creativiteit om anderen te steunen.
Maximes verhaal
Deze week deelt Maxime een openhartige video op Instagram. Ze treedt naar buiten over haar pestverleden en de mentale nasleep hiervan. Dit begon rond haar 15e. ‘’Ik had geen vrienden en wilde niet naar school. Daar zou ik immers weer gepest worden. Hierdoor kampte ik 4 jaar met een depressie, tot aan suïcidale gedachten toe. Ik kon me precies inbeelden hoe mijn begrafenis eruit zou zien.’’, vertelt Maxime. ‘’De gedachte aan het verlies binnen mijn familie heeft me in leven gehouden.’’
Na verschillende hulpverleners te bezoeken, vond Maxime uiteindelijk gepaste steun. ‘’De GGZ in Woerden was voor mij de juiste plek. Daarbij volgde ik inmiddels een MBO, waardoor ik mijn schadelijke middelbare schoolomgeving achter me kon laten. Eindelijk lag ik geen dagen meer in bed te huilen; ik kreeg zin in het leven.
Artikel gaat verder onder afbeelding
Verleden als motivatie
En die zin heeft Maxime nog steeds volop. Haar verleden liet haar kennismaken met het randje tussen leven en dood. Maxime koos voor het leven, maar beseft zich ook dat niet iedereen deze keuze heeft.
Daarom richt Maxime zich sinds deze week op een nieuw initiatief. Ze zet haar ervaring met videografie in om nabestaanden iets na te geven van hun dierbare. In een video-interview met de persoon die onontkoombaar zal overlijden, stelt Maxime vragen over diens leven. In de video verwerkt ze daarnaast verzameld beeldmateriaal van de persoon.
Dit verhaal vult ze aan met een ‘zintuig-box’. Deze bevat bijvoorbeeld geuren, nummers, kledingstukken of recepten die karakteristiek zijn voor de persoon. ‘’Zo kunnen nabestaanden hun geliefde zo levendig mogelijk terughalen. Vroeger bedacht ik zelf geregeld wat ik zou achterlaten of bijdragen na de dood. Ik hoop dat zo’n film- en box een stukje troost bieden.’’, legt Maxime uit.
Open boek
‘’Mijn verhaal heb ik nooit gezien als taboe.’’, vertelt Maxime. ‘’Ik ben altijd open geweest over de situatie. Niet omdat het altijd even makkelijk was- soms waren de reacties onbegripvol en kwetsend. Tóch vond ik het belangrijker dat mensen wisten hoe ik me voelde. Hierdoor kwam ik uiteindelijk aan de juiste hulp.
Mensen die in hetzelfde schuitje zitten, vinden praten vaak lastig. Dat begrijp ik dus heel goed. Die mensen raad ik aan hun gevoel eerst op te schrijven. Zo orden je ál die overweldigende gedachtes. Wanneer je deze rust hebt gecreëerd, kan je overwegen om (gefilterde) stukken uit je tekst te delen met iemand. Familielid, huisarts of vertrouwenspersoon; het maakt niet uit wie het is. Als jij maar gehoord wordt.’’
Denk je aan zelfmoord? Je kunt met 113 geheel anoniem bellen of chatten. Bel gratis 0800-0113.
Tekst: Isa Smeele